5 άγνωστες ιστορίες από τη Βραζιλία

Κρατούμενοι που πλέκουν, Φαβέλες για σκυλιά και ψάρεμα με δελφίνια! Όλα αυτά συμβαίνουν στη Βραζιλία

Κρατούμενοι που πλέκουν

Οι φυλακές Arisvaldo de Campos Pires είναι υψίστης ασφαλείας και βρίσκονται 100 χλμ έξω από το Rio de Janeiro. Κι ενώ οι φύλακες εκεί έχουν καλυμμένα τα πρόσωπά τους και κυκλοφορούν με όπλα, κάποιοι κρατούμενοι παίρνουν μέρος σε μια πολύ όμορφη δραστηριότητα. Το εγχείρημα Lotus Flower ξεκίνησε με πρωτοβουλία μιας Βραζιλιάνας σχεδιάστριας μόδας, της Raquel Guimaraes. Σε μια περίοδο που δεν έβρισκε ανθρώπους να πλέκουν τα ρούχα της, πρότεινε στη συγκεκριμένη φυλακή να συνεργαστούν. Οι κρατούμενοι που συμμετέχουν πληρώνονται το 75% του κατώτατου μισθού της χώρας και το ¼ από αυτά τα χρήματα αποταμιεύεται για να το λάβουν όταν αποφυλακιστούν ενώ για κάθε τρεις ημέρες εργασίας αφαιρείται μία μέρα από την ποινή τους. Έτσι οι άνθρωποι αυτοί αποκτούν μια δεξιότητα, έχουν μια ασχολία και παράλληλα κάποια μετρητά βγαίνοντας από εκεί που θα τους βοηθήσουν να μην στραφούν πάλι στο έγκλημα.

Φαβέλες για σκυλιά

Εκτός από τα παραπήγματα που στεγάζουν ανθρώπους στις παραγκουπόλεις, στην πόλη Caxias do Sul χρησιμοποιείται το ίδιο μοντέλο στέγασης και για τα αδέσποτα σκυλιά. Σε ένα σημείο της πόλης υπάρχουν σπιτάκια για αδέσποτους σκύλους. Δημιουργήθηκαν από τη φιλοζωική  So Ama  (που στα ελληνικά σημαίνει  ‘Μόνο Αγάπη’), η οποία δεν είχε πόρους για να χτίσει κανονικά καταφύγια. Με αυτό τον τρόπο 1600 ζώα έχουν στέγη, τροφή και δυστυχώς μια αλυσίδα στο λαιμό. Τα σκυλάκια αυτά δεν υιοθετούνται εύκολα μιας και η πλειοψηφία ενδιαφέρεται να αποκτήσει καθαρόαιμα κουτάβια και όχι ενήλικες ημίαιμους σκύλους. Η φιλοζωική καταφέρνει με δυσκολία να ανταποκριθεί στις ανάγκες όλων αυτών των ζώων, με χρήματα κυρίως από δωρεές. Η ιδρύτριά της συχνά αισθάνεται ντροπή που δε μπορεί να προσφέρει σε αυτά τα ζώα ένα πιο κατάλληλο καταφύγιο αλλά η επόμενη επιλογή θα ήταν να τα αφήσει να ζήσουν (ή να πεθάνουν) στο δρόμο.

Ψάρεμα με δελφίνια

Η πόλη Laguna έχει να επιδείξει ένα από τα καλύτερα παραδείγματα συνεργασίας μεταξύ ανθρώπων και ζώων. Οι ντόπιοι ψαράδες ξεκινούν τη μέρα τους με μια βόλτα στη θάλασσα αλλά δε ρίχνουν τα δίχτυα τους πριν εμφανιστούν οι βοηθοί τους τα δελφίνια. Στους ανθρώπους ο βυθός μπορεί να φαίνεται θολός, τα δελφίνια όμως ξέρουν ακριβώς που είναι τα ψάρια. Έτσι όταν οι ψαράδες εμπιστεύονται τις οδηγίες τους έχουν πολύ καλές ψαριές. Λένε μάλιστα ότι όταν δεν εμφανιστούν δελφίνια εκεί γύρω δεν αξίζει να ρίξουν δίχτυα. Κανείς δε γνωρίζει πώς ακριβώς ξεκίνησε αυτή η παράδοση ή γιατί τα δελφίνια είναι τόσο συνεργάσιμα. Εικάζεται ότι τα δίχτυα μέσα στο νερό μπερδεύουν τα ψάρια κι έτσι τα δελφίνια καταφέρνουν να πιάσουν μεγαλύτερα γεύματα σε λιγότερο χρόνο. Όποιοι κι αν είναι οι λόγοι, φαίνεται ότι και τα δελφίνια απολαμβάνουν τη διαδικασία γιατί επιστρέφουν στο σημείο τακτικά σε βαθμό που κάποια έχουν και το δικό τους όνομα, βγαλμένο από τους ψαράδες.

Το πέτρινο σπίτι

Σε μια φαβέλα του Sao Paulo ο Estevao Conceicao κατάφερε μέσα σε δύο δεκαετίες να μετατρέψει μια παράγκα σε μια υπέροχη σπηλιά θησαυρών. Πέτρινες αψίδες συνυπάρχουν με πιάτα, κινητά τηλέφωνα, γραφομηχανές, ποδηλατικά κράνη, παπούτσια και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Η κατασκευή του τον έκανε διάσημο στην ευρύτερη περιοχή και η φήμη του έφτασε μέχρι την Ισπανία. Ένας φοιτητής αρχιτεκτονικής είδε το Πέτρινο σπίτι (Casa de Pedra) και του θύμισε τη δουλειά ενός διάσημου Καταλανού αρχιτέκτονα, του Antoni Gaudi. Έτσι το Κέντρο Μελετών Gaudi προσκάλεσε τον Conceicao στην Ισπανία για να δει από κοντά τις κατασκευές του αρχιτέκτονα. Ο Conceiacao συμφωνεί ότι έχουν παρόμοιο στυλ ωστόσο παραδέχεται ότι αγνοούσε την ύπαρξη του Gaudi. Αυτός απλά ξεκίνησε να διαμορφώνει το σπίτι του γύρω από ένα δέντρο που μεγάλωνε στο κέντρο και με την πάροδο του χρόνου εξελισσόταν και η κατασκευή.

Ιθαγενείς πυροσβέστες

Όλοι γνωρίζουν την απειλή των τροπικών δασών από την ανθρώπινη παρέμβαση. Ωστόσο υπάρχει και μια μεγαλύτερη απειλή, από την ίδια τη φύση. Μάλιστα μεγαλύτερες εκτάσεις τροπικών δασών καταστρέφονται ετησίως από φωτιές που προκαλούνται από φυσικά αίτια. Ειδικότερα στον Αμαζόνιο, το βασικό πρόβλημα δασοπυρόσβεσης έχει να κάνει με το μέγεθός του (το κομμάτι που ανήκει στη Βραζιλία καλύπτει μια επιφάνεια έξι φορές μεγαλύτερη από το Τέξας). Αυτό πρακτικά σημαίνει πως σε μια ομάδα των πέντε ατόμων μπορεί να ανατεθεί προς φύλαξη μια περιοχή στο μέγεθος της Αγγλίας! Ο βασικός τρόπος για να αντιμετωπιστεί μια δασική πυρκαγιά εν τη γενέσει είναι να στερηθεί το οξυγόνο. Στα τροπικά δάση, όπου η μέση θερμοκρασία είναι 27 βαθμοί κελσίου, οι πυροσβέστες ίσως χρειαστούν ώρες για να ανοίξουν το δρόμο που θα τους οδηγήσει στο σημείο της πυρκαγιάς και με την προϋπόθεση πάντα πως βρίσκονται σε άριστη φυσική κατάσταση. Εξαιτίας όλων των παραπάνω ζητήθηκε η συνδρομή των ιθαγενών πολεμιστών των φυλών που κατοικούν στην καρδιά του δάσους. Και οι κάτοικοι των δασών αποδείχτηκαν πολύ πρόθυμοι να συνδράμουν. Έτσι η πυροσβεστική παρέχει εκπαίδευση κι εξοπλισμό στους ιθαγενείς για να αντιμετωπίσουν περιστατικά πυρκαγιάς κοντά στους καταυλισμούς τους, φροντίζοντας να μην επεκταθούν στο υπόλοιπο δάσος. Παρόμοια εγχειρήματα χρηματοδοτούνται και από τη βιομηχανία ξυλείας, βασικό υπεύθυνο της αποψίλωσης τον δασών ενώ βοήθεια σε επίπεδο τεχνογνωσίας προσφέρεται και από τη Δασική Υπηρεσία των ΗΠΑ.

Διαβάστε ακόμη:

Τι συμβολίζει η σημαία της Βραζιλίας; 5 απίστευτες πληροφορίες!