Ποτέ δεν είναι αργά να γραφτείς στο γυμναστήριο!

Τι μπορεί να μάθεις ένας νέος άνδρας από ένα Σαββατοκύριακο προπόνησης μαζί με δύο 60χρονους; Το περιοδικό Men’s health έστειλε τον 29 fitness editor για να το εξακριβώσει…

Απόγευμα Τετάρτης και ο νέος μου φίλος Andy μου έστειλε μήνυμα ρωτώντας με αν θέλω να τον συνοδεύσω στο bar του γυμναστηρίου της γειτονιάς μας για να τσιμπήσουμε μαζί με τους φίλους του. Φυσικά του απάντησα θετικά τρέφοντας την ελπίδα να κάνω και νέες γνωριμίες με τύπους από το νέο γυμναστήριο που μόλις γράφτηκα. Πέραν των παραπάνω είχε και βραδιά μπουφέ με παιδάκια. Γύρω στις 7 και μισή, λοιπόν, βρεθήκαμε όλοι μαζί στον ίδιο τραπέζι απολαμβάνοντας τα παιδάκια μας. Ο Andy δουλεύει στο χρηματιστήριο, ενώ ο Art είναι συνταξιούχος ουρολόγος. Ο Scott εργάζεται στην οδοντιατρική βιομηχανία και ο John ήταν IT specialist σε ιατρικό εργαστήριο. Όλοι τους φαίνονται πολύ fit, και ιδιαίτερα ο Art, που είχε ένα αδύνατο αλλά μυώδες σώμα, όπως του Φελπς. Τον ρωτάω τι ακριβώς κάνει στο γυμναστήριο. «Δεν πηγαίνω πια στο γυμναστήριο» μου απαντά. «Έχω μερικά στρέμματα γης και η ασχολία μου με αυτά είναι και η προπόνηση μου». «Σίγουρα θα είχες πολύ δύσκολη προπόνηση τον περασμένο χειμώνα και ιδιαίτερα τις μέρες που είχε κακοκαιρία», είπε ο John. «Όχι πέρσι ειδικά είχε καλό καιρό». Οι άνδρες συνέχισαν το γεύμα τους διαφωνώντας και προσπαθώντας να θυμηθούν ποια ήταν η χειρότερη χρονιά από πλευράς κλίματος τα τελευταία χρόνια. Αυτοί οι ΄κύριοι είναι όλοι τους πάνω από 60 ετών, κάποιοι από αυτούς έχουν πάρει σύνταξη. Θα είναι οι μέντορές μου στο γυμναστήριο για μια εβδομάδα.

Όταν ο διευθυντής μου ανέθεσε να παρατήσω την συνήθως έντονη προπόνηση στο CrossFit και να ξεκινήσω την άσκηση με τους 60χρονους, ένιωσα πολύ μπερδεμένος. Τι θα μπορούσε να έχει στο μυαλό του ο εκδότης του μεγαλύτερου ανδρικού περιοδικού του κόσμου και τι ενδεχομένως θα μπορούσαμε να μάθουμε από αυτά τα… μεγάλα παιδιά που δεν μπορούν καν να θυμηθούν πότε ήταν η τελευταία φορά που χιόνισε στην πόλη μας;

«Μήπως υπάρχει κάποιος που θέλει κι άλλα παιδάκια;» ρωτά η σερβιτόρα. “Ναι, παρακαλώ,” λέει ο Scott. Απίστευτο! Πού το βάζουν όλο αυτό το φαγητό σκέφτηκα; Αλλά όταν ένα άλλο τεράστιο πιάτο κατέφθασε στο τραπέζι, ο Scott τσίμπησε δυο μπουκιές και στη συνέχεια, ζήτησε να του το τυλίξουν για το σπίτι. «Πάντα παραγγέλνω επιπλέον και για τον σκύλο μου», λέει και έκανε νόημα στη σερβιτόρα. Ίσως τελικά υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορούμε να μάθουμε από αυτά τα «παιδιά».Να είσαι πιο κοινωνικός

Συναντώ τον Andy στο Steel Fitness Premier, ένα γυμναστήριο δίπλα σε ένα ορθοπεδικό κέντρο. Ο Andy είναι φαλακρός και μυώδης. Με πλησιάζει μου δίνει το χέρι καλησπερίζοντάς με και χαιρετάει όλους τους παρευρισκόμενους. Συνήθως, όταν είμαι στο γυμναστήριο, γυμνάζομαι με τα ακουστικά. Αλλά αυτό βέβαια δεν αποτελεί επιλογή όταν είμαι με τον Andy. Καθώς γυμναζόμαστε μου συστήνει στο Jay, έναν ορθοπεδικό που βλέποντας με να κάνω pullups μου προτείνει να ισιώσω το χέρι μου μπροστά με την παλάμη προς τα πάνω και με το άλλο χέρι μου να τραβήξω τα δάχτυλα μου προς το σώμα μου. Αυτό μπορεί να με βοηθήσει να αποφύγω τον πόνο στον αγκώνα από την καταπόνηση που προκαλείται από τις πολλές επαναλήψεις, όπως μου είπε. Λίγο πιο μετά συναντώ έναν τύπο που κάνει kettlebell κρατώντας το έχοντας το κάτω μέρος του να «κοιτάει» προς τα πάνω. «Αυτό απαιτεί να το κρατάς πιο σταθερά και σταθεροποιεί τον ώμο σου», μου λέει. Στη συνέχεια, ο Andy διακόπτει έναν 70χρονο τύπο που ασκούνταν σκληρότερα από κάθε άλλον, κάνοντας ελλειπτικό σε πολύ έντονο ρυθμό. Του φάνηκε, ευτυχώς, πολύ καλή ιδέα να κάνει ένα διάλειμμα και να μοιραστεί το μυστικό του σχετικά με το πως μπορεί και αθλείται τόσο έντονα σε αυτή την ηλικία. «Βασικά, επιλέγοντας δραστηριότητες που με κάνουν να νιώθω καλά», λέει. Με άλλα λόγια, μην παρακινείς  τον εαυτό σας να κάνει ασκήσεις που φοβάσαι ή άλλες που έχεις ακούσει ότι είναι φοβερές, αλλά εσύ δεν αισθάνεσαι άνετα με αυτές. Απλά κάνε μόνο εκείνες που σου αρέσουν και σε ευχαριστούν. Πριν καλά καλά το καταλάβω είχαν ήδη περάσει 90 λεπτά. Σε αυτό το διάστημα γυμνάστηκα μόνο 30΄. Για μία προπόνηση την εβδομάδα στάματα να ενδιαφέρεσαι για τον χρόνο που μπορεί να διαρκέσει η επίσκεψη σου στο γυμναστήριο και έλα σε επαφή με τους άλλους ανθρώπους που γυμνάζονται μαζί σου. Οι φιλίες που αποτελούν και οι συμβουλές που άκουσα θα μπορούσαν να με ενισχυόσουν το ενδιαφέρον μου για την άσκηση. Ερευνητές από τη Βραζιλία διαπίστωσαν ότι  οι άνθρωποι που συνδέονται με τους άλλους κατά τη διάρκεια που γυμνάζονται είναι πιο πιθανό να «κολλήσουν» με την άσκηση.

Μην τα κάνεις όλα επιστήμη

Είμαι από τα άτομα που σχεδιάζουν και μελετούν ακόμη και την παραμικρή λεπτομέρεια σε κάθε Project που πρέπει να φέρουν εις πέρας. Εφόσον, λοιπόν, είμαι έτσι στη δουλειά μου, είναι φυσικό να έχω την ίδια τάση και σε ό,τι αφορά το fitness. Για παράδειγμα, ξοδεύω περισσότερο χρόνο για να σχεδιάσω την προπόνηση μου παρά για να την φέρω σε πέρας. Ο Andy μου εξηγεί τη δική του αγαπημένη στρατηγική στο ποδήλατο. «Κάνω έντονα πετάλι για λίγο και μετά ξεκουράζομαι για λίγο», «Συνεχίζω να κάνω το ίδιο για 30 , 45 ή ακόμη και 60 λεπτά». Εγώ τον κοιτάζω έκπληκτος. Κάνω αυτού του είδους την προπόνηση εδώ και 35 χρόνια λέει. Και πάντα την αποκαλούσα και την αποκαλώ «άσκηση». Και στο κάτω κάτω όλα είναι μια μορφή άσκησης. Δεν χρειάζεται να είναι επιστήμη για να δουλέψει.

Πρώτα ζήσε και μετά γυμνάσου

Μια μέρα ο Andy είχε έρθει νωρίς όπως πάντα για το μάθημα του στατικού ποδηλάτου. Έκανε προθέρμανση στο ποδήλατο που συνήθως χρησιμοποιεί μέχρι που μια νέα γυναίκα μπήκε στο χώρο και έψαχνε να βρει ποδήλατο καθώς ήταν όλα κατειλημμένα. Η ιδέα να παραχωρήσεις τη θέσου στο πλαίσιο μιας προγραμματισμένης προπόνησης σε κάποιον που άργησε να έρθει είναι μη αποδεκτή. Αυτός ήταν και ο λόγος που με ξάφνιασε η αντίδραση του Andy o οποίος παραχώρησε το ποδήλατό του. Συμμετέχω σε αυτό το μάθημα 300 φορές το χρόνο. Δεν χάθηκε ο κόσμος να γίνουν 299. Τη χρονιά που μας πέρασε πήγα στο πατρικό μου για τις γιορτές έτσι ώστε να περάσω με τη μητέρα μου. Εκείνη την ημέρα έκανα για μια ώρα burpees μόνος μου στο γκαράζ του σπιτιού. Ο χρόνος που είχα να περάσω μαζί της ήταν περιορισμένος. Στη συνέχεια συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω αυτό το χρόνο για να αναθερμάνω τις σχέσεις μου μαζί της.

Χρησιμοποίησε τη δύναμη σου

Η προσέγγιση μου σε ότι αφορά το fitness ευθυγραμμίζεται με αυτό που είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στη βιομηχανία του fitness σήμερα ότι δηλαδή όσο πιο σκληρά γυμνάζεσαι τόσο το καλύτερο. Η βελτίωση προϋποθέτει κόπο και κάποια ταλαιπωρία. Αν, ωστόσο, αυτή η υπόθεση ίσχυε τότε θα ίσχυε και το εξής: «όσο πιο σκληρά γυμνάζεται ένας άνδρας, τόσο πιο δυνατός γίνεται». Άλλωστε, τα καλά “κόποις κτώνται”. Στη συνέχεια, όμως, γνώρισα την Κλαίρ η οποία είναι 92 ετών παρακαλώ και πηγαίνει κάθε μέρα στο γυμναστήριο. Στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατατάχθηκε στο στρατό και ως αλεξιπτωτίστρια έπεφτε από τα αεροπλάνα για να πολεμήσει στο έδαφος της Ευρώπης.  Η ιδέα ότι η προπόνηση πρέπει να προκαλεί πόνο και να σε κάνει να υποφέρεις μοιάζει όντως κωμική. Σίγουρα η άσκηση μπορεί να είναι κουραστική. Χρειάζεται δουλειά. Η θεωρία μου για την άσκηση- να σηκώνεις γρήγορα όσο πιο πολλά βάρη μπορείς στον κλιματιζόμενο χώρο του γυμναστηρίου- δεν έχει πολύ νόημα. Στην πραγματικότητα αυτός ο χαμογελαστός μεσήλικας με κάνει να αναρωτιέμαι αν όντως γυμνάζομαι τόσο πολύ όσο νομίζω. Στο σύγχρονο άνετο κόσμο μας (πολλά ευχαριστώ στην Κλαιρ για αυτό) οι σκληρές προπονήσεις μήπως, λοιπόν, εκπληρώνουν κάποια υπαρξιακή ανάγκη των ανδρών που επιθυμούν να αποδείξουν πόσο άνδρες είναι στην πραγματικότητα;  Τώρα θυμήθηκα τον fitness advisor David Jack. Του ΜΗ που έλεγε “αν θες να είσαι σκληρός όπως η Κλαιρ μπορείς να συνεχίσεις να γυμνάζεσαι σκληρά αλλά μην αφήσεις τη δύναμη σου να χαραμίζεται μόνο στο στατικό ποδήλατο: υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι που έχουν ανάγκη τις αντοχές και τη δύναμη σου. Γράψου σε μια εθελοντική οργάνωση ή προσπάθησε να βοηθήσεις όσους έχουν ανάγκη κάνοντας μια ενέργεια που αποσκοπεί στο κοινό καλό. Χρησιμοποίησε τη δύναμη σου για το κοινό καλό και όχι μόνο για να αποκτήσεις επίπεδη κοιλιά και φουσκωμένους δικεφάλους.

Καθάρισε το μυαλό σου

Ο John συνήθως συμμετέχει σε 13 συνεδρίες στατικού ποδήλατου την εβδομάδα δηλαδή 676 το χρόνο. Αυτό είναι τρέλα σκέφτομαι. Όταν με προσκάλεσε να συμμετάσχω σε μια συνεδρία ποδηλάτου ήμουν διστακτικός. Σκέφτηκα ότι χρησιμοποιώ τα μηχανήματα αεροβικής άσκησης πρωταρχικά για προθέρμανση και δευτερευόντως για αποθεραπεία, ενώ δεν έχω κάτσει ποτέ πάνω από 30 λεπτά σε κάποιο από αυτά. Επομένως δεν ήξερα τι με περιμένει. Τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολο όσο περίμενα. Στην πραγματικότητα είναι κάτι παραπάνω από αεροβική άσκηση. Πρόκειται για μια μορφή διαλογισμού που σε βοηθάει να καθαρίσεις το μυαλό σου. Καθώς έκανα ποδήλατο εστίαζα την προσοχή μου στην αναπνοή μου κοιτάζοντας μέσα μου, ενώ ένας καταιγισμός ιδεών που αφορούσαν τα επαγγελματικά μου κατέκλυζε το μυαλό μου. Ουσιαστικά είχα βγει έξω από τον εαυτό μου την ώρα που ίδρωνα ποδηλατώντας. Είχα πάρα πολύ καιρό να κάνω ποδήλατο για 60 συνεχόμενα λεπτά.  Οι περισσότερες από τις προπονήσεις μου είναι τόσο συγκεκριμένες που για μένα αυτό ήταν μια ευπρόσδεκτη αλλαγή. Και όσο αφορά τα οφέλη είναι απτά και πολλά: σύμφωνα με μελέτη η αεροβική άσκηση διαρκείας ενισχύει την υγεία του εγκεφάλου περισσότερο από την διαλειμματική προπόνηση υψηλής έντασης.

Προπόνησε μυαλό και πνεύμα

Είμαι στο γυμναστήριο περιμένοντας να συναντήσω ένα από τους τύπους. Για να σκοτώσω το χρόνο μου ανεβαίνω σε ένα ελλειπτικό μηχάνημα και ανοίγω την τηλεόραση. Δίπλα μου βρίσκεται ένας λεπτός ασπρομάλλης κύριος, ο Bob Barker. Προπονείται πάνω στο stair climber σε γρήγορο αλλά άνετο ρυθμό καθώς παράλληλα ξεφυλλίζει ένα βιβλίο. Θυμήθηκα την πρώτη συμβουλή (βλ. να είσαι πιο κοινωνικός) και έτσι τον ρώτησα τι διαβάζει. Το “The Winds of War,” απαντάει. Αφορά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, του είπα ότι θα το διαβάσω σίγουρα καθώς με συναρπάζει η ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Εκείνος, τότε σήκωσε τα θαμνώδη φρύδια του και έριξε μια (επικριτική) ματιά στην τηλεόραση που τότε έπαιζε μια αδιάφορη σειρά. Ο Bob έκλεισε το βιβλίο του και έφυγε για άλλο μηχάνημα αφήνοντάς με να σκεφτώ: έχω την κακή συνήθεια να χαραμίζω το χρόνο της προπόνησης μου με χαζομάρες. Διαβάζοντας ένα καλό βιβλίο όχι μόνο θα ακονίσω το μυαλό μου αλλά παράλληλα θα με βοηθήσει να μην υπερβώ τα όρια. Αν, δηλαδή, σε κάποια στιγμή δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στο διάβασμα, τότε θα ξέρω ότι η ένταση της προπόνησης μου έχει γίνει πολύ έντονη. Και φυσικά ένα βιβλίο κρατάει και το μυαλό μου σε φόρμα.

Κράτα αρχείο με τα ρεκόρ σου

Βρίσκομαι στο Jacuzzi του γυμναστήριου μαζί με τους 3 άνδρες. Κάθονται με την ίδια άνεση που θα είχαν στο σαλόνι του σπιτιού τους, ενώ εγώ θα προτιμούσα έναν περίπατο σε αναμμένα κάρβουνα. Όταν σκέφτομαι το Fitness έχω πάντα την αντίληψη ότι η διαρκής κίνηση αποτελεί το κλειδί για να έχει κανείς απτά αποτελέσματα. Έτσι τουλάχιστον πίστευα εγώ. Εδώ όμως βρίσκεται ένα σημαντικό λάθος, λέει ο Andy. «Πες ότι ο στόχος σου είναι να σηκώσεις 100 κιλά. Αυτό που έχεις να κάνεις είναι να προπονηθείς σκληρά και στο τέλος να πετύχεις το στόχο σου. Τι κάνεις μετά; Προσπαθείς να σηκώσεις 105 κιλά και μετά 110 κτλ. Δεν μπορείς, ωστόσο, να συνεχίσεις για πολύ έτσι. Η ανάγκη σου να σηκώνεις όλο και μεγαλύτερα βάρη κάποια στιγμή θα σε οδηγήσει σε τραυματισμό με αποτέλεσμα να αναγκαστείς να σταματήσεις για πολύ καιρό τις προπονήσεις, ενώ θα μπορούσες να συνεχίσεις αν είχες «κολλήσει» στα 100 κιλά», συνεχίζει ο Andy. Γιατί όμως είναι τόσο σίγουρος για τη γνώμη του; Πολύ απλά το έχει δει πολλές φορές το έργο. Έχει δει επίσης επανειλημμένα τους φίλους του που σηκώνουν βάρη στο γυμναστήριο. Στην πραγματικότητα ο λόγος που κάθεται τόση ώρα στο Jacuzzi είναι ότι θέλει να βεβαιωθεί πως έχει ανακάμψει πλήρως από την άσκηση. Μπορείς να καταπονείς το σώμα σου όσο είσαι νέος, λέει, αλλά κάποια στιγμή καθώς μεγαλώνεις θα αντιμετωπίσεις πρόβλημα καθώς οι τραυματισμοί στην άσκηση επηρεάζουν μακροπρόθεσμα την ποιότητα της ζωής σου.

Κόλλησα λίγο με αυτό. Σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος Έχω στιφάδο σε αυτό για λίγο. Δεν έχω κανένα λόγο να πιέζω έτσι το σώμα μου απλά και μόνο για λόγους εγωισμού ή για να κερδίσω μια ανοδική καμπύλη σε ένα γράφημα του Excel. Αντί λοιπόν να βάλεις ως κριτήριο για την πρόοδο που κάνεις στο γυμναστήριο τα βάρη που σηκώνεις είναι προτιμότερο να δίνεις προσοχή στο ρυθμό και την κίνηση σου. Και σε τελική ανάλυση ποιος είναι σε καλύτερη φόρμα και κερδισμένος; Ο τύπος που μπορεί να σηκώσει 250 κιλά μέχρι να πάθει κάποια κάκωση ή εκείνος που μπορεί να σηκώνει 200 κιλά μέχρι την ημέρα που πεθαίνει;

Κρατήσου σε φόρμα μέχρι γέρος

Μετά από τόσες ώρες στο γυμναστήριο με αυτούς τους μεσήλικους κυρίους είμαι έκπληκτός για το πόσο νέοι φαίνονται πια στα μάτια μου. Η αντίληψη που είχα για τη μέση ηλικία πριν μια εβδομάδα έχει αλλάξει τελείως. Όλοι τους είναι αεικίνητοι και ζουν μέσα στη ζωντάνια την οποία και μου μετέδωσαν. Αυτοί οι τύποι απολαμβάνουν πραγματικά την καθημερινότητα τους και αποκομίζουν τα οφέλη ενός μακρόχρονου υγιεινού τρόπου ζωής. Προσέχουν την διατροφή τους και το βάρος τους και το σημαντικότερο από όλα παραμένουν δραστήριοι χωρίς να το βάζουν κάτω. Θα ήθελα πολύ να τους μοιάσω…