Ο ταχύτερος άνθρωπος του κόσμου στην κατηγορία Τ44 στους παραολυμπιακούς του Ρίο Μιχάλης Σείτης σου αποκαλύπτει τα μυστικά του που τον γεμίζουν δύναμη και του χαρίζουν παγκόσμια ρεκόρ.
Το πρώτο πράγμα που καταλαβαίνεις όταν μιλάς με τον Μιχάλη Σείτη, από την αρχή κιόλας της κουβέντας, είναι ότι δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο ή αντιξοότητα στον κόσμο που μπορεί να τον αποσπάσει από το στόχο του. Ποιος είναι αυτός; Να γίνεται όλο και πιο γρήγορος, όλο και καλύτερος, όχι μόνο στο ταρτάν αλλά και στο στίβο της ζωής. Η πρώτη του επαφή με τον αθλητισμό ήταν σε ηλικία 5 ετών με την έγγραφη του στις ακαδημίες στίβου Ρόδου. Αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε ηλικία 9 ετών στο άλμα εις ύψος. Σειρά είχαν τα 110m με εμπόδια, αποφάσισε όμως να αφιερωθεί στα 400m με εμπόδια. Οι δυνατότητες του δεν άργησαν να φανούν χαρίζοντάς του διακρίσεις. Το 2013 σε ένα ατύχημα με τη μηχανή του έχασε το πόδι του, όχι όμως και την ψυχή του ή την ψυχραιμία του. Συνέχισε να αγωνίζεται και μέσα σε 3 μόλις χρόνια έλαβε και πάλι μέρος σε αγώνες. Στους παραολυμπιακούς του Ρίο εξαιτίας του ότι η κατηγορία του τελικού ήταν μικτή (Τ43-44) δεν του επέτρεψε πάρει μετάλλιο καθώς κατέλαβε την 6η θέση. Παρόλα αυτά η ουσία δεν αλλάζει, αφού γράφτηκε στην ιστορία του αθλητισμού ότι ο 29χρονος Μιχάλης Σείτης είναι ο ταχύτερος άνθρωπος στην κατηγορία Τ44.
Όπως παραδέχεται αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους άλλους, και αυτό του δίνει ένα ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσει να κάνει αυτό με το οποίο ασχολείται όσο καλύτερα μπορε: «Πιστεύω ότι το μήνυμα που θέλω να περάσω φθάνει στους άλλους, αφού βλέπω τον κόσμο να με πλησιάζει και μου λέει ότι τον εμπνέω. Μάλιστα, κάποιοι μου εκμυστηρεύονται ότι έχουν ξεκινήσει τον αθλητισμό χάρη σε μένα. Μπορεί να μην είναι τόσοι πολλοί οι τελευταίοι αλλά αυτό σημαίνει ότι όντως αποτελώ έμπνευση και χαίρομαι πραγματικά για αυτό», λέει με περηφάνεια.
Είναι πρότυπο, όχι μόνο για τους αθλητές που αγωνίζονται αλλά και όσους προσπαθούν στο στίβο της ζωής και αυτό το απολαμβάνει πολύ. «Πραγματικά είναι κάτι πάρα πολύ όμορφο το να αποτελείς πηγή έμπνευσης για όλους και όχι μόνο για τους αθλητές. Όταν κάποιος με πλησιάζει και μου λέει ότι του δίνω δύναμη αποκομίζω μεγάλη χαρά», παραδέχεται. Όταν τον ρωτάς πως αισθάνεται που είναι ο γρηγορότερος άνθρωπος στον κόσμο στην κατηγορία Τ44 δηλώνει αδυναμία να περιγράψει με λόγια τα συναισθήματα που νιώθει. Τώρα ο στόχος του είναι να γίνει ακόμα πιο γρήγορος. «Αυτό που προσπαθώ πάντα να πετύχω είναι να ξεπερνάω τον εαυτό μου», δηλώνει.
Μπορεί να μην περίμενε ότι θα κάνει 2 παγκόσμια ρεκόρ αλλά το ένα το είχε σίγουρο. Γιατί; «Επειδή, όταν αθλείσαι έχεις κάποια δείγματα από την προπόνηση και ξέρεις πάνω κάτω τι μπορείς να πετύχεις. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα ένα παγκόσμιο ρεκόρ. Εντάξει, ίσως ότι θα έκανα δύο παγκόσμια ρεκόρ αυτό δεν ήταν αναμενόμενο, αλλά πίστευα ότι μπορώ να το κάνω».
Η «ατυχία» του ήταν το γεγονός ότι έχασε το μετάλλιο επειδή η κατηγορία που αγωνίστηκε ήταν μικτή: «Θεωρώ λάθος αυτό που έχουν κάνει από την παγκόσμια ομοσπονδία να ενώσουν αυτές τις δύο κατηγορίες (Τ44 και Τ43) και πιστεύω ότι το παγκόσμιο ρεκόρ που έκανα ήταν και ένα μέτρο πίεσης για να αλλάξει αυτό από του χρόνου και πιστεύω ότι θα αλλάξει».
Το 2013 είχε ένα ατύχημα όταν ένα βράδυ έπεσε με το μηχανάκι του σε κάτι παρατημένους πάγκους λαϊκής αγοράς που είχαν αφήσει κάποιοι μέσα στη μέση του δρόμου. «Δεν υπήρχε καμία σήμανση, ούτε και φως. Κάπως έτσι έγινε. Όσοι ήταν εκεί γύρω δεν με βοήθησαν», λέει με μια δόση πικρίας. Δεν το έβαλε, όμως, κάτω Όταν έχασε το πόδι του μετά από 3 μήνες έτρεξε και πάλι. Αλήθεια πόση δύναμη κρύβει ένας άνθρωπος για να το κάνει αυτό; «Πρέπει απλά να είναι πολύ δυνατός εσωτερικά, να τα έχει καλά με τον εαυτό του και να πει: «τώρα σηκωνόμαστε και δουλεύουμε». Και φυσικά, για να μην τα λέμε όλα τόσο εύκολα, πρέπει να έχει και την στήριξη των γύρω του. Αν δεν έχει στήριξη από το περιβάλλον του τα πράγματα δυσκολεύουν. Προσωπικά θυμάμαι ότι ευτυχώς είχα μεγάλη στήριξη από την οικογένεια μου. Δεν έκανα τα πάντα μόνος μου. Με τη διαφορά, όμως, ότι αν δεν το πάρεις απόφαση πρώτα εσύ ο ίδιος δεν πρόκειται να σε στηρίξει κανένας». «Έπεσε» και έπειτα σηκώθηκε και μάλιστα γρήγορα. Για το λόγο αυτό είναι ίσως και ο καταλληλότερος να συμβουλεύσει κάποιον που έχει «πέσει» και δεν κατορθώνει μετά να σταθεί και πάλι όρθιος: «αυτό που έχω να πω είναι ότι δεν πρέπει να μας παίρνει τίποτα από κάτω. Η ζωή είναι πολύ μικρή και όσο πιο γρήγορα σηκωθούμε αν… πέσουμε, τόσο το καλύτερο».
Πόσο δύσκολο είναι, όμως, να μετατρέψει κανείς μια δυσκολία στη ζωή του σε επιτυχία που μάλιστα φθάνει σε παγκόσμιο ρεκόρ; «Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο», παραδέχεται. Και συνεχίζει: «προσωπικά δεν το κατάλαβα γιατί από την αρχή προσπάθησα να κάνω αυτό που βγήκε από μέσα μου. Για οποίον καταφέρει να το πετύχει αυτό νομίζω ότι η δύναμη που κερδίζει είναι πολύ μεγάλη γιατί λαμβάνει όλη αυτήν την αρνητική ενέργεια και τη μετατρέπει σε θετική, οπότε απογειώνεται».
Πιστεύει, ωστόσο, ακράδαντα ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα στη ζωή μας και θεωρεί ότι το φαινόμενο της πεταλούδας μπορεί επηρεάσει τη ζωή μας: «Πάρε, για παράδειγμα, αυτό που συνέβη σε μένα. Μια συνηθισμένη ημέρα, που ενώ είχα αυτοκίνητο, πήρα το μηχανάκι, βρέθηκα σε έναν δρόμο που σπάνια χρησιμοποιώ και ξαφνικά άλλαξε η ζωή μου. Γύρισε τούμπα που λέμε. Οπότε μπορείς να πεις ότι με χαρακτηρίζει το φαινόμενο της πεταλούδας υπό μια έννοια».
Οι γονείς του είχαν ασχοληθεί και οι δύο με τον αθλητισμό, και τον έγραψαν από μικρό σε διάφορα αθλήματα. «Ίσως μου αναπτύχθηκε έτσι αυτό το μικρόβιο, της διάκρισης. Σίγουρα όταν είσαι από μικρός στον αθλητισμό είναι κάτι που αναγκαστικά το αποκτάς. Δεν ξέρω αν το είχα μέσα μου…». Παρόλο που έκανε στίβο από μικρός μετά το ατύχημα η προσπάθεια που έπρεπε να καταβάλλει ήταν πολλαπλάσια παραδέχεται: «Ήταν τεράστια η προσπάθεια και αυτό γιατί το σώμα μας έχει συνηθίσει να δουλεύει και να κινείται με έναν συγκεκριμένο τρόπο από την ημέρα που γεννηθήκαμε. Έτσι, όταν ξαφνικά έχεις χάσει το ένα σου πόδι αλλάζουν πάρα πολλά στο σώμα σου. Η κούραση είναι διπλάσια, αφού είναι τελείως διαφορετικός ο τρόπος που πλέον λειτουργεί».
Και όλα τα επιτεύγματά του στο χώρο του αθλητισμού αλλά και της ζωής τα πραγματοποίησε σε περίοδο κρίσης αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πως οι αντιξοότητες δεν μπορούν να αναχαιτίσουν την πορεία του προς την κορυφή. Αλήθεια πόσο δύσκολο είναι να αγωνίζεται ένας αθλητής αυτήν την περίοδο στην Ελλάδα της κρίσης; «Δεν έχω ζήσει κάποιες άλλες εποχές», λέει, «αλλά από όσο ξέρω είναι η πιο δύσκολη περίοδος για να κάνεις πρωταθλητισμό στη χώρα μας, αφού σε περίοδο κρίσης δεν υπάρχουν κονδύλια, όλα είναι κομμένα, δεν υπάρχουν χορηγίες και οποιαδήποτε μορφή ενίσχυσης δίνεται με το σταγονόμετρο». Και συνεχίζει: «όσο πιο δύσκολο, όμως, είναι να πετύχεις κάτι τόσο μεγαλύτερη αξία αποκτά η προσπάθεια, αλλά και η τελική κατάκτηση».
«Και η πολιτεία τι κάνει αυτήν την περίοδο είναι αρωγός σε άτομα που προσπαθούν σαν εσένα;», τον ρωτάμε και εκείνος απαντάει χωρίς να μασήσει τα λόγια του: «Η πολιτεία συνεργάζεται κυρίως με τις ομοσπονδίες, οπότε τα κονδύλια πάνε εκεί για τα έξοδα των ομοσπονδιών και των αγώνων. Κάθε αθλητής χωριστά δεν παίρνει κάποιο βοήθημα για να αγωνίζεται και τα λεφτά αυτά που πηγαίνουν στις ομοσπονδίες δεν επαρκούν. Δεν είναι μόνο οι αγώνες που χρειάζονται ρευστό. Για να φθάσει μέχρι τους αγώνες ένας αθλητής χρειάζεται από κάπου να έχει πόρους. Για να πάει κανείς στους Ολυμπιακούς και να ανταπεξέλθει μέχρι τότε στις ανάγκες του χρειάζεται χρήματα. Επιπλέον, οι προπονήσεις, η διατροφή, η διαμονή και οι μετακινήσεις απαιτούν και αυτά χρήματα».
Όταν τον ρωτάς αν σε όλη αυτήν την πορεία υπήρξαν στιγμές που του πέρασε από το μυαλό να τα παρατήσει σου απαντάει άμεσα και κατηγορηματικά: «Όχι είναι κάτι που δεν το σκέφτηκα ποτέ μου. Δεν μου πέρασε από το μυαλό. Είχα πολύ δύσκολες στιγμές, υπήρξα πάρα πολύ πιεσμένος, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω, απεναντίας πείσμωνα πιο πολύ».
Μόλις η κουβέντα έρχεται στους στόχους που έχει θέσει στη ζωή του καταλαβαίνεις αμέσως ότι η επιτυχία του είναι κάθε άλλο παρά τυχαία. Προσπαθεί να τους πετυχαίνει κάνοντας αργά και σταθερά βήματα ακολουθώντας την τακτική του… σαλαμιού: «θέλω να πετυχαίνω στόχο-στόχο. Τώρα επιδίωξη στη ζωή μου είναι να συνεχίσω αυτό που κάνω. Δεν έχω σκεφτεί κάτι άλλο. Το σίγουρο είναι ότι θέλω να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος και αθλητής, αλλά και να βελτιώνομαι σε όλους τους τομείς. Ο υψηλότερος στόχος για έναν αθλητή δεν είναι πάντα ένα μετάλλιο. Για παράδειγμα, το παγκόσμιο ρεκόρ που έκανα πιστεύω ότι αξίζει όσο και το μετάλλιο, αφού είμαι ο πιο γρήγορος άνθρωπος που έχει τρέξει ποτέ την απόσταση αυτή, οπότε θεωρώ ότι είναι κάτι σημαντικότερο».
Οι επιτυχίες της εθνικής μας ομάδας είναι κάτι που δεν τον αφήνει ασυγκίνητο: «Είναι τρομερή η εικόνα της ομάδας μας και όλοι οι αθλητές είναι αξιέπαινοι που τα πήγανε τόσο καλά και μάλιστα σε περίοδο κρίσης. Οι Έλληνες Σίγουρα μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις αντιξοότητες». Δεν διστάζει να εκφράσει τα καλά του λόγια του για ό,τι του προκαλεί θαυμασμό ή αγαπάει. Έτσι αποκομίσαμε και εμείς το… κομπλιμέντο μας, όταν τον ρωτήσαμε τους λόγους που αποφάσισε να δεχτεί να τον φιλοξενίσουμε στο εξώφυλλο μας: Σίγουρα το ΜΗ είναι ένα περιοδικό που και εγώ ως αναγνώστης το διάβαζα από μικρός και δεν κρύβω ότι είναι από τα αγαπημένα μου. Το να είμαι εξώφυλλο σε ένα έντυπο που διάβαζα για χρόνια είναι για μένα κάτι πολύ ωραίο.
Το μυστικό της επιτυχίας του
«Το μυστικό της επιτυχίας νομίζω ότι έχει να κάνει με το πόσο το θέλεις να πετύχεις. Από εκεί και πέρα πρέπει να έχεις δίπλα σου τα κατάλληλα άτομα, όπως είναι ο προπονητής μου ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος και ο προσθετικός μου ο Κωνσταντίνος Χρονόπουλος. Είναι πολύ σημαντικός και καταλυτικός ο ρόλος των ατόμων που θα σε στηρίξουν γιατί κανείς δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος του. Πιστεύω πως το γεγονός ότι έκανα στίβο από μικρός παίζει ένα σημαντικό ρόλο στο βαθμό που με βοήθησε να διαμορφώσω το χαρακτήρα μου που συνέβαλε στην επιτυχία. Έτσι έχω μάθει να αγωνίζομαι από μικρός και μάλιστα μόνος μου. Είναι, ξέρεις, μοναχικός ο δρόμος ενός αθλητή του στίβου: δεν έχεις συμπαίκτες, ούτε παρέα στην προπόνηση. Είσαι εσύ και το ταρτάν. Επομένως έχει να κάνει με το πως έχεις μεγαλώσει και με το πόσο μαχητής είσαι».
Το πρόγραμμα και η διατροφή του
«Η καθημερινότητα μου περιλαμβάνει πολλές ώρες προπόνησης, πρωί και απόγευμα. Αυτό που λέω σε όσους με ρωτάνε πόση ώρα προπονείσαι είναι ότι όλη μου η μέρα είναι αφιερωμένη στην προπόνηση. Ακόμη και ο ύπνος μου, είναι μέρος της προπόνησης, αφού είναι μέρος της απαιτούμενης αποκατάστασης που χρειάζεται ο οργανισμός μου. Οι ώρες που γυμνάζομαι έχουν να κάνουν κυρίως με την περίοδο, δηλαδή, το χειμώνα που είναι η χειμερινή προετοιμασία γυμνάζομαι πολύ περισσότερες ώρες. Συνήθως πηγαίνω το πρωί στο στάδιο γύρω στις 9:30 και φεύγω μετά τις 12 και το απόγευμα πηγαίνω 4 και φεύγω μετά τις 8 και μισή. Σε ο,τι αφορά τη διατροφή μου προσέχω πάρα πολύ το φαγητό μου. Τρώω πολλές σαλάτες και φρούτα. Το γεύμα μου σίγουρα περιλαμβάνει πάντα πρωτεΐνη δηλαδή κοτόπουλο, ψάρι ή μοσχάρι. Επίσης, η διατροφή μου πρέπει να περιλαμβάνει υδατάνθρακες κατά προτίμηση ρύζι ή πατάτα. Το πρωινό μου πάντα είναι πολύ δυνατό είναι το αγαπημένο γεύμα και περιλαμβάνει αυγά μάτια, scramble eggs ή ομελέτα, νιφάδες βρόμης με ξηρούς καρπούς μέλι κτλ. Σε γενικές γραμμές πάντως ακούω το σώμα μου. Αν θέλω, π.χ., να φάω ένα γλυκό θα το κάνω. Η προπόνηση μου περιλαμβάνει αρκετά βάρη και πολύ τρέξιμο. Το ζέσταμα μου κρατάει περίπου μια ώρα. Στα βάρη από τις αγαπημένες μου ασκήσεις είναι το επολέ-ζετέ, το αρασέ, αλλά γενικά κάνω ασκήσεις για όλο το σώμα με λάστιχα και με βαράκια. Επίσης κάνω και πολλές ασκήσεις με το βάρος του σώματος. Σε τρέξιμο κάνω κυρίως διακοσάρια».
Τα σχέδια του για το μέλλον
«Τώρα που τελείωσα με τους αγώνες μου στο Ρίο επόμενος στόχος μου είναι το Τόκιο. Θα είναι δύσκολος, και λόγω της κρίσης, αλλά πιστεύω ότι θα τα καταφέρω. Ακόμη επειδή στο Ρίο ήμουν πιο κοντά στο ατύχημα χρονικά (3 χρόνια μετά) πιστεύω ότι στο Τόκιο θα είμαι έτοιμος 100% και νομίζω ότι αξίζει να το κυνηγήσω».
Γούρι του η δύναμη
Ο Μιχάλης Σείτης δεν πιστεύει στα γούρια αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να τα έχει μαζί του στους αγώνες: «Γενικά άνθρωποι σαν και εμένα πιστεύουν μόνο στον εαυτό τους και τις δυνάμεις τους. Όλα τα άλλα δεν νομίζω ότι μπορούν να σου προσφέρουν κάποια ουσιαστική βοήθεια π.χ. ότι πρέπει να φοράς ένα συγκεκριμένο ρούχο που να μην το αποχωρίζεσαι. Βέβαια σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να σου πω ότι μου έδωσαν γούρια και τα φόρεσα».
Τα ρεκόρ του Μιχάλη
2015 παγκόσμιο πρωτάθλημα
4ος στα 400μ
5ος με την σκυταλοδρομία 4×100
6os στα 100μ
2016
Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα
4ος στα 100μ
3ος στα 200μ
Παραολυμπιακοί αγώνες
7ος παραολυμπιονίκης στα 200μ
6ος παραολυμπιονίκης στα 400μ
5ος παραολυμπιονίκης στην σκυταλοδρομία 4x100m
Πανελλήνια ρεκόρ σε
100,200,400 και 4x100m
Κάτοχος πανελλήνιου, πανευρωπαϊκού, παγκόσμιου, Παραολυμπιακού ρεκόρ στα 400μ
Ο Μιχάλης σε αριθμούς
Ύψος 1,81
Βάρος 80 κιλά
Ηλικία 28 ετών
Ημερομηνία γέννησης: 09 Ιουνίου 1987.
Κατηγορία που αγωνίζεται: Τ44
Τα μετάλλια της Ελλάδας
ΧΡΥΣΑ
Θανάσης Κωνσταντινίδης
Κάνει στίβο τα τελευταία δύο χρόνια, ενώ ταυτόχρονα είναι λάτρης και της κολύμβησης. Ντεμπούτο έκανε το 2015. Έναν χρόνο μετά, πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ στο δίσκο. Επίμονος και υπομονετικός χαρακτήρας, προπονείται 6 ημέρες την εβδομάδα, από 3 ώρες την ημέρα. Ξεκίνησε τον αθλητισμό για αποκατάσταση. Είναι αμφίχειρας. Στους Παραολυμπιακούς του Ρίο, κέρδισε το χρυσό στη σφαιροβολία κατηγορίας F32, πραγματοποιώντας παγκόσμιο ρεκόρ με ρίψη στα 10 μέτρα και 39 εκατοστά. Επίσης, λίγες μέρες μετά, ο Θανάσης κατέκτησε και το ασημένιο μετάλλιο στην κορίνα με βολή στα 33.69 μέτρα.
Μανώλης Στεφανουδάκης– Ακοντισμός
Μετά από ένα τροχαίο ατύχημα που του συνέβη, ξεκίνησε τον αθλητισμό για αποκατάσταση. Το 2010 ξεκίνησε με το στίβο, όταν αγωνίστηκε στον ακοντισμό και στη σφαιροβολία, κερδίζοντας 2 χρυσά. Μερικές μόνο από τις διακρίσεις του είναι το χάλκινο στη Λυών το 2013, το ασημένιο στο Swansea το 2014, το χρυσό στο Κατάρ το 2015, το χάλκινο στο Λονδίνο το 2012, και φυσικά το χρυσό φέτος στο Ρίο. Το μότο του είναι «Τα αγαθά κόποις κτώνται».
Παύλος Μάμαλος– Άρση βαρών
Ο λόγος που ασχολήθηκε με την άρση βαρών σε πάγκο, ήταν η παρότρυνση του Παραολυμπιονίκη και Προέδρου της Ε.Α.ΟΜ. ΑΜΕΑ Κυριάκου Γριβέα. Έχει κάνει παγκόσμιο ρεκόρ με επίδοση 240 κιλά, έχει πολλά χρυσά και ασημένια σε ευρωπαϊκές και παγκόσμιες διοργανώσεις, ενώ φέτος κατάφερε να σηκώσει 238 κιλά τα οποία του χάρισαν το χρυσό. Εκτός αγώνων, το μεγάλο του χόμπι είναι τα αυτοκίνητα.
Σεζόν Φερνάντες-Σφαιροβολία κατηγορίας F53
Ασχολείται με το άθλημα της σφαιροβολίας από το 2003. Μερικές από τις μεγαλύτερες διακρίσεις του είναι η 3η θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2013, η 1η θέση του στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα το 2015, η 1η θέση του στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2016 και, εννοείται το χρυσό στο Ρίο με καλύτερη βολή βολή να είναι τα 8 μέτρα 44 εκατοστά,τα οποία των έφεραν στην κορυφή του αγωνίσματος με νέο ρεκόρ Ευρώπης.
Πριν από κάθε αγώνα φοράει το καπέλο του ανάποδα για γούρι.
Δημοσθένης Μιχαλεντζάκης– Κολύμβηση – 100 μέτρα πεταλούδα της κατηγορίας S9.
Χρόνος; 59.27 σημειώνοντας ατομικό ρεκόρ!
Αυτό το παιδί δεν έχει κλείσει καν τα 18, και έχει ήδη παγκόσμιο ρεκόρ στα 200μ. πεταλούδας και την 4η θέση στα 100μ. πεταλούδα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2015, ενώ κατέκτησε την πρώτη θέση στους φετινούς Παραολυμπιακούς με χρόνο 59.27. Όταν δεν προπονείται ή αγωνίζεται, βγαίνει βόλτες με φίλους. Πιστεύει ότι δεν έχει σημασία τι κάνεις, αλλά πώς το κάνεις.
ΑΣΗΜΕΝΙΑ
Παναγιώτης Τριανταφύλλου– Σπάθη κατηγορίας Β
Όταν ήταν ακόμη νεαρός, τραυματίστηκε σοβαρά στη θωρακική μοίρα, έπειτα από τροχαίο ατύχημα, όμως αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο στην ενασχόλησή του με τον αθλητισμό, και μάλιστα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Εκτός από την ξιφασκία, παίζει και μπάσκετ στην ομάδα του Αμαρουσίου και στην Εθνική ομάδα. Έκανε το διεθνές ντεμπούτο του στο Μόντρεαλ, το 2009 κι από τότε μετρά πολλές διακρίσεις και μετάλλια σε διεθνείς διοργανώσεις. Αγωνίζεται στη σπάθη και φέτος κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Ρίο.
Θανάσης Κωνσταντινίδης– Κορίνα F32
Κάνει στίβο τα τελευταία δύο χρόνια, ενώ ταυτόχρονα είναι λάτρης και της κολύμβησης. Ντεμπούτο έκανε το 2015. Έναν χρόνο μετά, πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ στο δίσκο. Επίμονος και υπομονετικός χαρακτήρας, προπονείται 6 ημέρες την εβδομάδα, από 3 ώρες την ημέρα. Ξεκίνησε τον αθλητισμό για αποκατάσταση. Είναι αμφίχειρας. Στους Παραολυμπιακούς του Ρίο, κέρδισε το χρυσό στη σφαιροβολία κατηγορίας F32, πραγματοποιώντας παγκόσμιο ρεκόρ με ρίψη στα 10 μέτρα και 39 εκατοστά. Επίσης, λίγες μέρες μετά, ο Θανάσης κατέκτησε και το ασημένιο μετάλλιο στην κορίνα με βολή στα 33.69 μέτρα.
Γρηγόρης Πολυχρονίδης– Μπότσια – ατομικό BC3
Αγωνίζεται στο μπότσια από το 2002. Η πρώτη του συμμετοχή σε διεθνές αθλητικό γεγονός ήταν το 2003 στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Πιστεύει ότι τα πάντα είναι δυνατά. Οι πιο σημαντικές του στιγμές ήταν η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Λονδίνο το 2012, και βεβαίως το ασημένιο και το χάλκινο στους φετινούς Παραολυμπιακούς του Ρίο. Όταν δεν προπονείται, ασχολείται με τον υπολογιστή του.
Δημήτρης Σενικίδης– Σφαιροβολία κατηγορίας F20
Ο παραολυμπιονίκης προσγείωσε την σφαίρα στα 16 μέτρα 17 εκατοστά στην τρίτη προσπάθεια.
Ο Δημήτρης ασχολείται με τη σφαιροβολία και τη δισκοβολία. Το 2016, θα το θυμάται ως τη χρονιά που κατέκτησε τα πάντα, καθώς, εκτός από τη δεύτερη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ντόχα, λίγους μήνες μετά στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης, και το Σεπτέμβριο πήρε το ασημένιο μετάλλιο στη σφαιροβολία F20 στους Παραολυμπιακούς του Ρίο. Το μότο του είναι «Γίνε Καλύτερος».
ΧΑΛΚΙΝΑ
Γρηγόρης Πολυχρονίδης, Νίκος Πανανόςκαι Άννα Ντέντα – Μπότσια BC3
Νίκησαν 8-1 ενάντια στη Σιγκαπούρη
Οι Γρηγόρης Πολυχρονίδης, Νίκος Πανανός και Άννα Ντέντα, αγωνίστηκαν στον μικρό τελικό του μπότσια, νίκησαν 8-1 τη Σιγκαπούρη και πανηγύρισαν την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου. Η ελληνική ομάδα πήρε το πρώτο σετ με 3-0, έχασε το δεύτερο με 1-0, για να πάρει τα δυο επόμενα με 2-0 και 3-0, φτάνοντας εύκολα στην τελική επικράτηση.
Δήμητρα Κοροκίδα– Σφαίροβολία κατηγορίας F53
Αθλείται από όταν ήταν 10 χρονών κοριτσάκι. Αρχικά, ήταν αθλήτρια του ταεκβοντό και άλλων τριών πολεμικών τεχνών μέχρι το 2005, όταν ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα της προκάλεσε σοβαρή κάκωση στον νωτιαίο μυελό. Το 2010 επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους, για να ασχοληθεί με τον στίβο. Έχει ασημένιο μετάλλιο στον ακοντισμό, και χρυσό μετάλλιο στη σφαιροβολία σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα το 2013 & 2015, καθώς και αντίστοιχα χάλκινο και ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2016. Στους Παραολυμπιακούς του Ρίο κέρδισε το χάλινο μετάλλιο στη σφαιροβολία κατηγορίας F53.
Δημήτρης Ζησίδης– Σφαιροβολία κατηγορίας F32
Ο Δημήτρης Ζησίδης έριξε τη σφαίρα του στα 9.24 μέτρα πραγματοποιώντας ατομικό ρεκόρ.
Είναι αθλητής της σφαιροβολίας από το 2006 και έκανε ντεμπούτο δύο χρόνια μετά στο Πεκίνο. Φέτος, εκτός από τη 2η θέση στο Παγκόσμιο και την 1η στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, κατέκτησε και την 3η θέση στους Παραολυμπιακούς του Ρίο, όπου έριξε τη σφαίρα του στα 9.24 μέτρα πραγματοποιώντας ατομικό ρεκόρ. Προσωπικό του μότο είναι η φράση «ο αθλητισμός είναι υγεία».
Δημήτρης Μπακοχρήστος– Άρση βαρών -54 κιλών σε πάγκο
