Είναι κοινό μυστικό ότι οι συγγραφείς, ως άνθρωποι, είναι λίγο περίεργοι. Οι συγκεκριμένοι λίγο περισσότερο…
Μόνο ένα «ιδιαίτερο» μυαλό έχει την ικανότητα να ξοδεύει τόσο χρόνο μέσα σε φανταστικούς κόσμους, και κάποιες φορές η ιδιαιτερότητα αυτή γίνεται εμφανής και στην καθημερινότητα. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς και συχνά αποτελεί κάτι παραπάνω από μία απλή παραξενιά από αυτές που έχουν οι υπόλοιποι… κανονικοί άνθρωποι.
Αναφερόμαστε σε ψευδαισθήσεις και εμμονές που καταστρέφουν ζωές, ή στην προσκόλληση σε πράγματα που κανείς άλλος δεν βλέπει. Και ενώ το γράψιμο βοηθάει γενικά τους συγγραφείς να καταπνίξουν τους δαίμονές τους, κάποιες φορές αυτοί βγαίνουν στην επιφάνεια.
Διαβάστε για τους πιο παράξενους διάσημους συγγραφείς και τις ιδιαιτερότητές τους παρακάτω.
Agatha Christie
Η Agatha Christie έγραψε μερικά από τα καλύτερα μυθιστορήματα μυστηρίου, ενώ ένας από τους χαρακτήρες της, ο Ηρακλής Πουαρό, ξεχωρίζει ως ο μοναδικός φανταστικός χαρακτήρας για τον οποίο έχει γραφτεί νεκρολογία στους New York Times. Η Christie ήταν ένας συναρπαστικός άνθρωπος που σκαρφιζόταν τις ιστορίες της τρώγοντας μήλα στην μπανιέρα. Επίσης ήταν η πρώτη Βρετανίδα που έμαθε πώς να κάνει σερφ όρθια. Ακόμη πιο παράξενη βέβαια ήταν η εξαφάνισή της το 1926.
Ήταν 3 Δεκεμβρίου όταν σηκώθηκε, φίλησε την κόρη της για καληνύχτα και έφυγε. Αυτό που ακολούθησε την έθεσε στο κέντρο του δικού της μυστηρίου, ενώ εκατοντάδες άνθρωποι (συμπεριλαμβανομένων χιλίων αστυνομικών) ξεχύθηκαν για να την βρουν.
Κυκλοφόρησαν πολλές φήμες, μέχρι που 11 μέρες αργότερα η Christie βρέθηκε στο Harrogate. Εκείνη είπε πως δε θυμόταν τίποτα, οι ερευνητές όμως υπέθεσαν πως κάτι δεν πήγαινε καλά, καθώς αποκαλύφθηκε ότι είχε μείνει σε ξενοδοχείο χρησιμοποιώντας το όνομα της ερωμένης του άντρα της. Η ίδια δεν ξαναμίλησε ποτέ για το περιστατικό, αλλά χώρισε τον άντρα της λίγο αργότερα.
Sir Arthur Conan Doyle
Ο Sherlock Holmes είναι αδιαμφισβήτητα ευφυής. Για να δημιουργήσεις όμως έναν ευφυή χαρακτήρα, πρέπει να είσαι κι εσύ πολύ έξυπνος. Ο Sir Arthur Conan Doyle σίγουρα ήταν, αλλά είχε και τεράστια εμμονή με τον μυστικισμό και τον πνευματισμό, σε βαθμό τρέλας.
Την τάση αυτή την απέκτησε πιθανότατα από τον πατέρα του ο οποίος συνήθιζε να σχεδιάζει νεράιδες και άλλα μικρά ανθρωπάκια. Πιο πολύ όμως στράφηκε στον πνευματισμό αφού έχασε τουλάχιστον 11 στενούς του συγγενείς, συμπεριλαμβανομένων του γιου και του αδερφού του, στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έψαχνε έτσι έναν τρόπο να επικοινωνήσει μαζί τους.
Λόγω των παράξενων ενδιαφερόντων του αποξένωσε πολλούς από τους φίλους του. Ένας από αυτούς ήταν κι ο Harry Houdini, τον οποίο προσπαθούσε να πείσει να κάνουν μία σεάνς ώστε να επικοινωνήσει με τη μητέρα του. Όταν αυτή άρχισε να μιλά αγγλικά, κάτι που δεν ίσχυε όσο ζούσε, ο Houdini διέκοψε τη φιλία τους. Στο μεταξύ ο Doyle συνέχισε να πιστεύει πως ο Houdini είχε υπερφυσικές δυνάμεις.
Charles Dickens
Πριν το internet και το Netflix, οι άνθρωποι διασκέδαζαν με απλά πράγματα. Για τον Charles Dickens όμως ψυχαγωγία αποτελούσαν οι επισκέψεις σε νεκροτομείο του Παρισιού.
Η αγάπη του Dickens για το νεκροτομείο ξεπερνούσε την απλή περιέργεια. Ο ίδιος έγραψε εκτενώς για την «έλξη του αποτρόπαιου» και περνούσε τόσο χρόνο χαζεύοντας πτώματα, ώστε άρχισε να έχει εφιάλτες και ψευδαισθήσεις με νεκρούς. Και σα να μην έφτανε αυτό, ο Dickens είχε και μια εμμονή με σχέδια και εικόνες που έδειχναν ζωντανούς να τρώνε τους νεκρούς. Πάνω από 300 αποσπάσματα του συγγραφέα αναφέρονται στον κανιβαλισμό.
Όταν, μάλιστα, το 1856 ξέσπασε ένα σκάνδαλο όπου κάποιοι πολίτες ανακάλυψαν πως το κράτος κακομεταχειριζόταν τους νεκρούς συγγενείς τους, πολλοί στράφηκαν στον Dickens για βοήθεια. Εκείνος όντως βοήθησε στο να δημιουργηθεί ένα σύστημα που αντιμετώπιζε τους νεκρούς με σεβασμό και όχι πετώντας τους σαν ένα αναλώσιμο σκουπίδι.
Virginia Woolf
Δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό σε μία ψυχική ασθένεια, και όλοι γνωρίζουν πως η Virginia Woolf υπέφερε ψυχικά σε όλη της τη ζωή. Οι γιατροί της έφτασαν σε σημείο να αφαιρέσουν κάποια από τα δόντια της ελπίζοντας να αφαιρέσουν μαζί και την «μόλυνση», κάτι που βέβαια δεν της άρεσε. Η ζωή της στιγματίστηκε από επεισόδια κατάρρευσης αλλά και ψευδαισθήσεων, κατά τις οποίες άκουγε πουλιά να της τραγουδούν στα Ελληνικά!
Μια φορά η ίδια με πέντε φίλους της μεταμφιέστηκαν με ρόμπες, μούσια και μαύρα πρόσωπα και πήγαν στο Λονδίνο να γελοιοποιήσουν το Βασιλικό Ναυτικό. Ντυμένοι ως πρίγκιπες της Αβυσσινίας, οι φίλοι κατάφεραν να κερδίσουν μία 45λεπτη ξενάγηση στο διαμάντι του Βρετανικού Ναυτικού: το HMS Dreadnought. Ήταν ο τρόπος της Woolf να γελοιοποιήσει τον στρατό και να κάνει γνωστές της απόψεις της ως πασιφίστριας.
T.S. Eliot
Ο συγγραφέας του “The Wasteland”, T.S. Eliot, είχε μία κακή συνήθεια να βάφει το πρόσωπό του πράσινο, κάτι που τρόμαζε τους φίλους του.
Ο Sitwell για την ακρίβεια ήταν έκπληκτος που ο Eliot έβαφε το πρόσωπό του σε μια τόσο παράξενη απόχρωση, δεδομένου ότι συνήθως δεν ήθελε καθόλου να τραβάει τα βλέμματα. Η Virginia Woolf ήταν δε τόσο «φρικαρισμένη» που ρωτούσε τους άλλους αν έβλεπαν κι εκείνοι αυτό το πράσινο πρόσωπο που έβλεπε κι η ίδια.
Εκείνο το διάστημα, ο Eliot επέμενε να τον φωνάζουν «Καπετάνιο Eliot». Γιατί τα έκανε όλα αυτά; Κάποιοι φίλοι του υποστήριζαν πως ήθελε με αυτόν τον τρόπο να δείχνει βασανισμένος όπως «θα έπρεπε να είναι» ένας συγγραφέας, ενώ άλλοι έλεγαν πως το πράσινο χρώμα του προσέδιδε μία υπερφυσική αύρα, ταιριαστή σε έναν ποιητή. Όποια και να ήταν η αιτία, σίγουρα η όψη αυτή δεν του ταίριαζε.
Photo by Aaron Burden on Unsplash
