Τα γκράφιτι είναι ένα είδος τέχνης που δεν θα δείτε ποτέ σε κάποιο μουσείο. Ή μήπως όχι; Τώρα τα γκράφιτι βρήκαν μια θέση σε μουσείο…
Οι καλλιτέχνες του δρόμου έχουν περιορισμένες διεξόδους για να εκθέσουν τα έργα τους σε γκαλερί. Πράγματι, μερικοί από τους πιο γνωστούς καλλιτέχνες γκράφιτι , όπως ο Banksy, ισχυρίζονται ότι δε θέλουν με τίποτα να εκθέτουν τα έργα τους σε παραδοσιακές γκαλερί. Παρά ταύτα, με το πέρασμα 2-3 ετών, το Long Beach Museum of Art (LBMA) στην Καλιφόρνια έχει παραχωρήσει στους καλλιτέχνες γκράφιτι μια πλατφόρμα, η οποία εξακολουθεί να είναι προσκολλημένη στο βασικό κανόνα του είδους τέχνης, κάτι που σημαίνει ότι οποιεσδήποτε εγκαταστάσεις είναι σε προσωρινή βάση.
Εν συντομία, το LBMA εφαρμόζει την πρωτότυπη ιδέα του να επιτρέπει στους γκράφιτι καλλιτέχνες να παρουσιάζουν τα έργα τους στους τοίχους που τους έχουν παραχωρηθεί. Μόλις αυτές οι εκθέσεις τερματιστούν, αυτά τα καλλιτεχνικά έργα απλά εξακολουθούν να υπάρχουν έτσι ώστε οι μελλοντικές καλλιτεχνικές γενιές να πάρουν και αυτές μερίδιο στα φώτα της δημοσιότητας.
Προσωρινή Τέχνη
¨Ένα από τα ουσιώδη στοιχεία για αυτό το συνεχιζόμενο πρότζεκτ, για το οποίο γίνεται αναφορά ως «¨Η ζωτικότητα και ο ενθουσιασμός – Μετασχηματίζοντας το Αστικό Τοπίο» έγκειται στο ότι αυτό το πρότζεκτ επιτρέπει στους καλλιτέχνες γκράφιτι να δημιουργήσουν ότι αυτοί κρίνουν ως κατάλληλο. Επιπλέον, το LBMA έχει αναβαθμίσει αυτή την ιδέα, Δεν εκθέτει μονάχα έργα από τους καλλιτέχνες γκράφιτι αλλά επίσης δίνει την ευκαιρία στους επαγγελματίες που εργάζονται σε στούντιο να δοκιμάσουν να ζωγραφίσουν εκθέματα στους τοίχους των δρόμων και να δημιουργήσουν σε προσωρινή βάση- λόγω φθοράς- έργα στον εξωτερικό χώρο που τους έχει παραχωρηθεί.
«Η πλειονότητα των έργων σε αυτές τις εκθέσεις παίρνει σάρκα και οστά στους τοίχους της γκαλερί.» δήλωσε ο Ρον Νέλσον, Γενικός Διευθυντής του LBMA. Αυτός εξήγησε ότι οι προσκαλεσμένοι καλλιτέχνες είχαν πλήρη ελευθερία να κάνουν χρήση καλλιτεχνικών μέσων και παραδοσιακών και μη – συμβατικών. «Μόλις η έκθεση τερματιστεί, οι τοίχοι ξαναβάφονται παραχωρώντας χώρο για την επόμενη έκθεση» Αυτό σημαίνει ότι το LBMA είναι σε θέση να θορυβήσει για τα βραχυπρόθεσμα σόου του με τρόπο που λίγοι μπορούν. Παρόλο που οι προσωρινές εκθέσεις μπορούν να τύχουν μεγαλύτερης προσοχής λόγω της χρονικά περιορισμένης φύσης τους, η προσέγγιση του LBMA προχωράει ένα βήμα πιο πέρα καθιστώντας τα ίδια τα έργα προσωρινά. Η ιδέα για το συνδυασμό του γκράφιτι με το συμβατικό χώρο της γκαλερί πρωτοεμφανίστηκε το 2015. Η πρώτη επανάληψη της «Ζωτικότητας και Ενθουσιασμού» ξεκίνησε τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς και αρχικά είχε σχεδιαστεί να λάβει χώρα έως και το τέλος του Σεπτεμβρίου. Τελικά, έκανε τέτοιο πάταγο που πήρε παράταση για έναν ακόμη μήνα. Σύμφωνα με δήλωση του LBMA, αυτή η έκθεση εστίασε στις πρόσφατες τάσεις στον τομέα της αστικής σύγχρονης τέχνης. Εκτός από τις τοιχογραφίες, η έκθεση συμπεριελάμβανε εγκαταστάσεις πολυμέσων από πρωτοπόρους καλλιτέχνες, και αναδυόμενους και ήδη εδραιωμένους ταλαντούχους καλλιτέχνες, μεταξύ αυτών που συνεισφέρανε στο σόου ήταν οι Aaron Horkey, Audrey Kawasaki, Cryptik, Greg ‘Craola’ Simkins, Hot Tea, Saber και Tristan Eaton.
Η Εμπειρία στην Νέα Τέχνη
Εκείνη την εποχή, το LBMA είχε δηλώσει ότι έλπιζε η έκθεση να τονίσει την ύψιστη αξία που αποπνέουν τα έργα αυτών των καλλιτεχνών, κυρίως τον τρόπο που αυτοί μετασχηματίζουν το αστικό τοπίο τριγύρω τους. Στο μεγαλύτερο ποσοστό της, η έκθεση εντυπωσίασε τους παρευρισκόμενους, οι οποίοι μερικές φορές εκπλάγηκαν από το ρεαλιστικό σκηνικό καθώς και από τα πολυάριθμα γκράφιτι μοτίβα που εκθέτονταν. Σιγά σιγά και από στόμα σε στόμα εξαπλώθηκε η ποιότητα αυτού του πειραματικού καλλιτεχνικού σόου και η έκθεση τερμάτισε έχοντας σπάσει το ρεκόρ ως «η έκθεση» για τη συγκεκριμένη γκαλερί ως προς τον αριθμό των επισκεπτών που έδωσαν το παρόν
«¨Ένας από τους στόχους της έκθεσης ήταν να φέρει στο προσκήνιο καλλιτέχνες , οι οποίοι έβγαιναν από το καβούκι του στούντιο και άρχιζαν να δημιουργούν έργα σε μεγάλη κλίμακα, με τη χρήση εξωτερικών τοίχων ως καμβάδες», είχε πει τότε ο Νέλσον. Μιας και το ντεμπούτο ήταν επιτυχημένο, η διευθυντική ομάδα στο LBMA κατέληξε σε μια κατανοήσιμη απόφαση να επαναληφθεί ξανά η έκθεση, αυτή τη φορά με διαφορετικούς καλλιτέχνες γκράφιτι. Ακολούθησε μια τρισδιάστατη εκδοχή στα πλαίσια της έκθεσης το 2016 με πλούσια συμμετοχή από γλυπτά προκειμένου να γίνει φανερό το πόσο το γκράφιτι ήταν σε θέση να εξελιχθεί. Αξίζει να αναφέρουμε ενδεικτικά μερικούς από τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στην νέα έκθεση – καλλιτέχνες όπως οι Craig ‘Skibs’ Barker, Rebekah Bogard, Bumblebeelovesyou, Aaron De La Cruz, Sergio Garcia και η Sarah Joncas.
Το 2018, η Έκθεση έγινε ξανά για τρίτη φορά στο Los Angeles με την επιμέλεια του –-Πρότζεκτ Thinkspace. Αυτό το σόου είχε ως εκθέματα τα έργα συγκεκριμένων καλλιτεχνών γκράφιτι – πιο συγκεκριμένα από 21 διαφορετικούς καλλιτέχνες. Ανάμεσά τους και οι Fintan Magee, Michael Reeder, RISK και ο Super A, δίχως μερικοί από αυτούς να έχουν ξανά φιλοξενηθεί ποτέ σε οργανωμένο σόου. ¨Όπως ήταν η περίπτωση με τις δύο προηγούμενες εκθέσεις, όλα τα εκθέματα ήταν πρόσκαιρα από τη φύση τους. Πράγματι, όλες οι τοποθετήσεις έργων συγκεντρώθηκαν στο ισόγειο του LΒΜΑ to οποίο, σύμφωνα με τα Πρότζεκτ Thinkspace, παρήγαγαν «έναν επιβλητικό, εφήμερο τόπο αναψυχής για τις αισθήσεις».
Έχοντας ιδρυθεί το 1950 ως δημοτικό κέντρο τέχνης στη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ, το LBMA είναι πασίγνωστο ότι υποστηρίζει τους πρωτοποριακούς καλλιτέχνες και τα καινοτομικά ρεύματα, όπως τα γκράφιτι. Μαζί με τα «Ζωτικότητα και Ενθουσιασμός» μερικές από τις πιο προοδευτικές εκθέσεις με το πέρασμα του χρόνου συμπεριλαμβάνουν την «Πανούργα Τσαγιέρα: Εκφράσεις στον 20ο αιώνα» (the Artful Teapot: 20th Century Expressions), καθώς και την «Αρχιτεκτονική για Σκύλους και Αριστουργήματα: Καθορισμός μιας Νέας Αφήγησης» (Architecture for Dogs and Masterworks: Defining a New Narrative).
Απόδοση: Ε. Βραΐλα
Photo by Adrian Dascal on Unsplash
