Η ζωγράφος Χριστίνα Κωστοπούλου μέσα από την ματιά της συγγραφέως  Έλεν – Έλλης Γκιάλη

Περίπου 3 δεκαετίες πριν η ζωγράφος Χριστίνα Κωστοπούλου φθάνει οικογενειακώς από τη μακρινή Αυστραλία, πρώτα στην Αθήνα και μετά στη Λαυρεωτική.

Λίγα χρόνια μετά, ανοίγει τα φτερά της για άλλους προορισμούς, στην Οία της Σαντορίνης, όπου βιώνει καθημερινά για δέκα συνεχή χρόνια το φως που την εμπνέει.

Ένα φως που δεν θαμπώνει , αλλά λυτρώνει τις αισθήσεις που ξεχύνονται σαν χείμαρρος στα έργα της.

Η γνωριμία της με μεγάλες προσωπικότητες της νήσου, σκηνοθέτες, Έλληνες και ξένες προσωπικότητες του πνεύματος της προσφέρουν ένα μεγάλο άνοιγμα στην τέχνη της. Η φήμη της ξεπερνάει τα σύνορα της πατρίδος μας, τα έργα της ταξιδεύουν συνεχώς…

Με όλο αυτό το βαρύ φορτίο επιστρέφει και πάλι στη Λαυρεωτική, πιο ώριμη , πιο ολοκληρωμένη ερευνά και ανακαλύπτει τα νέα υλικά της τέχνης της.

Σκαρφαλώνοντας κυριολεκτικά, η ζωγράφος Χριστίνα Κωστοπούλου σε μέρη απόκρημνα, απάτητα, μαγεύεται από το τοπίο που αντικρίζει.

Διαισθάνεται ότι σ’ αυτόν τον… ξερότοπο, όπως θα έλεγε κάποιος, η τέχνη της θα ακολουθούσε καινούργιους δρόμους εμπλουτίζοντας την με γνήσια, ανόθευτα υλικά.

Πέτρες τραχιές ασύμμετρες, σκεβρωμένες ξυλόβεργες και άλλα φθαρμένα υλικά, κουφάρια που κάποτε θύμιζαν πόρτες, παράθυρα πεταμένα εδώ και εκεί. Αλλού ξεχωρίζουν σκουριασμένα σιδερικά που κάποια διατηρούσαν την πατίνα του χρόνου.

Όλα αυτά τα ετερόκλητα πρωτογενή υλικά στα χέρια της ζωγράφου πειθαρχούν και παίρνουν μορφή και ένα διαφορετικό φως με διάρκεια στο χρόνο, μέσα από μια πανδαισία συνδυασμών και χρωμάτων ενταγμένα σε εικαστικές ενότητες που θα γνωρίσουμε σε χώρους αρμονικά ταιριασμένους με τα έργα της. Που έχουν πολύ ιστορία και ομορφιά…