Κριστιάνο Ρονάλντο: αυτή είναι η άγνωστη ιστορία του!

Γνωρίστε την απίστευτη ιστορία ενός από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου, του Κριστιάνο Ρονάλντο

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο ντος Σάντος Αβέιρο έμαθε για πρώτη φορά να αγαπάει το ποδόσφαιρο στους ηφαιστειογενείς λόφους μερικά χιλιόμετρα πιο πάνω από την πόλη Φούντσαλ. Το όνομα του (Ρονάλντο) το πήρε, επειδή οι γονείς έτρεφαν μεγάλο θαυμασμό για τον Ρόναλντ Ρίγκαν. Η οικογένεια του ήταν φτωχή. Ο μικρός Κριστιάνο ζούσε στο ίδιο δωμάτιο μαζί με τα τρία αδέρφια του. Το σπίτι της οικογένειας ήταν μια ξύλινη παράγκα, και μάλιστα ήταν τόσο μικρό που είχαν αναγκαστεί να τοποθετήσουν το πλυντήριο ρούχων στη στέγη. Η μητέρα του, Ντολόρες, δούλευε ως καθαρίστρια. Ο πατέρας του, Ντίνις, ήταν κηπουρός, κι αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα με το αλκοόλ. Εκτός από το πάθος του για το ποτό, ο πατέρας του είχε κι άλλη μια αδυναμία: το ποδόσφαιρο.

Με πρωτοβουλία των γονιών του, ο μικρός Κριστιάνο έμαθε να παίζει μπάλα στα μικρά στενά κοντά στο σπίτι του. Κάπως έτσι λοιπόν κατάφερε να αποκτήσει άψογο έλεγχο της μπάλας: Βαριόταν να κυνηγάει τη μπάλα στις απότομες πλαγιές. Σύμφωνα με τη βιογραφία του (Ronaldo: The Obsession For Perfection από τον Luca Caioli) αυτό που φοβόταν περισσότερο ήταν ο κύριος Agostinho, ο οποίος είχε μανία με τον κήπο του. Οταν λοιπόν μια μπάλα έπεφτε μέσα σ’ αυτόν, απειλούσε τα παιδιά ότι θα τους τη σκάσει. Ετσι, ο Ρονάλντο πήρε ένα πολύ σημαντικό μάθημα: Αν θέλεις να συνεχίσεις το παιχνίδι απαγορεύεται να κάνεις λάθος.

Στα παιδικά πρωταθλήματα της Φούντσαλ, το ταλέντο του δεν άργησε να ξεχωρίσει. Ο πατέρας του Ρονάλντο είχε τη θέση φροντιστή στην Αντορίνια (ομάδα που αγωνίζονταν ο Κριστιάνο), καθώς ήταν υπεύθυνος για τις εμφανίσεις και τον υπόλοιπο αθλητικό εξοπλισμό. Επίσης, ήταν στο πλευρό του γιού του σ’ αυτήν τη μεγάλη προσπάθεια. Οταν ο Κριστιάνο έπαιζε εκεί, τον φώναζαν χαϊδευτικά Abelhinha (Μικρή Μέλισσα), επειδή ήταν πολύ γρήγορος και έβγαζε τρομερή ενέργεια μέσα στο γήπεδο. Αρνούνταν να συμβιβαστεί με την ήττα. Εβαζε τα κλάματα, όταν η ομάδα του βρίσκονταν πίσω στο σκορ ή οι συμπαίκτες του δεν του έδιναν πάσα. Σε ηλικία 12 ετών ταξίδεψε αεροπορικώς στην πρωτεύουσα της χώρας για να δοκιμαστεί στην ακαδημία της Σπόρτινγκ Λισαβόνας, μιας από τις κορυφαίες ομάδες της Πορτογαλίας. Ηταν η πρώτη φορά που μπήκε σε αεροπλάνο. Το ταλέντου του κοκαλιάρη τότε Ρονάλντο κέντρισε την προσοχή τους. «Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο», ψιθύρισε ο προπονητής της ομάδας σ’ έναν συνάδελφο του. «Είναι πραγματικά μοναδικός», πρόσθεσε. Και κάπως έτσι ο Ρονάλντο μετακόμισε μόνιμα από τη Μαδέρα στη Λισαβόνα. Τον πρώτο καιρό, οι συμπαίκτες του στην ακαδημία τον κορόιδευαν για τη νησιώτικη προφορά του. «Κάθε φορά που άνοιγα το στόμα μου για να μιλήσω, πριν καν αρθρώσω λέξη, γελούσαν μαζί μου. Πραγματικά, αισθανόμουν πολύ άσχημα», αναφέρει στο βιβλίο του Moments.

Ο Ρονάλντο έφτασε αρκετές φορές κοντά στο να τα παρατήσει, καθώς δεν άντεχε να ζει μακριά από το σπίτι και η οικογένειά του. Εκείνη την περίοδο έκλαιγε πολύ συχνά. Στα 14 του, μετά από έναν επεισοδιακό περιστατικό του (πέταξε μια καρέκλα σε έναν καθηγητή του), πήρε την απόφαση να σταματήσει το σχολείο και να αφοσιωθεί 100% στο ποδόσφαιρο. Τρία χρόνια αργότερα, έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα της Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Μάλιστα, όταν πέτυχε το πρώτο του τέρμα, η συγκίνηση για τη μητέρα του ήταν τόσο μεγάλη που χρειάστηκε ιατρική παρακολούθηση.

Ο τότε προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Σερ Αλεξ Φέργκιουσον δεν άργησε να τον προσέξει. Η αλήθεια είναι πως ο Ρονάλντο ήταν ένα από τα πιο χαρισματικά ταλέντα που είχε συναντήσει. Γι’ αυτό και εισηγήθηκε την απόκτησή του, το κόστος της οποίας ξεπέρασε τα 15 εκατομμύρια ευρώ (ποσό τεράστιο για έναν τόσο νέο παίκτη). Οταν υπέγραψε το συμβόλαιο του, ο Ρονάλντο φορούσε ακόμα σιδεράκια και είχε ακμή. Παρόλα αυτά, ο Φέργκιουσον τον πίστευε τόσο πολύ που του έδωσε τη φανέλα με το 7. Με αυτό το νούμερο στην πλάτη είχαν αγωνιστεί παίκτες-θρύλοι της Γιουνάιτεντ όπως ο Τζορτζ Μπεστ, ο Ερίκ Καντονά και ο Ντέιβιντ Μπέκαμ. «Το να φοράς τη συγκεκριμένη φανέλα είναι μεγάλη τιμή αλλά και τεράστια ευθύνη», είχε δηλώσει ο Ρονάλντο.

Στις 16 Αυγούστου 2003, ο Ρονάλντο έδωσε την πρώτη του ποδοσφαιρική παράσταση στο «Θέατρο των Ονείρων» και ο Φέργκιουσον στην αυτοβιογραφία του λέει για εκείνη τη μέρα: «Οι φίλαθλοι έκαναν σαν να εμφανίστηκε ο θεός αυτοπροσώπως μπροστά τους. Η αλήθεια είναι πως αμέσως κατάλαβαν το τεράστιο ταλέντο του Ρονάλντο».

Οχι ότι ήταν τέλειος, αφού αν και εξαιρετικά ταλαντούχος μπορούσες να εντοπίσεις αρκετά αρνητικά στοιχεία στο παιχνίδι του. Για την ακρίβεια, στον προπονητή του δεν άρεσε ότι ο Ρονάλντο έκανε θέατρο πολλές φορές μέσα στον αγώνα και η συνήθεια που είχε να κρατάει πολύ τη μπάλα στα πόδια του, κάνοντας κόλπα και ντρίμπλες, τα οποία αν και εντυπωσιακά, δεν έφερναν πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ο Ρονάλντο ήταν, σύμφωνα με την αυτοβιογραφία του Φέργκιουσον, «ένας επιδειξιομανής πιτσιρικάς που προσπαθούσε σε κάθε ευκαιρία να πείσει τους πάντες για το πόσο καλός παίκτης είναι». Αλλά ο Ρονάλντο προσπαθούσε συνεχώς να αποβάλλει τα αρνητικά και ταυτόχρονα να βελτιώσει τα θετικά στοιχεία στο παιχνίδι του. «Πάντα έδινε το 100% στην προπόνησή του».

Πάνω που είχε αρχίσει να ξεχωρίζει με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο νέος τότε Ρονάλντο ήρθε αντιμέτωπος με μια μεγάλη απώλεια: Ο πατέρας του πέθανε από κίρρωση του ήπατος. Ο Ρονάλντο ήταν μόλις 20 χρόνων και φυσικά αυτό το περιστατικό τον σημάδεψε. Ο θάνατος του αγαπημένου του προσώπου παραμένει για εκείνον «μια ανοιχτή πληγή», σύμφωνα με το βιβλίο του Moments. Το αλκοόλ κατέστρεψε την υγεία του πατέρα του, κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που ο Ρονάλντο δεν πίνει. «Μέσα μου είναι ακόμα ζωντανός», έχει γράψει για τον πατέρα του. «Νιώθω ακόμα την παρουσία του. Ειλικρινά είναι κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά πολλές φορές αισθάνομαι ότι είναι κοντά μου και με συμβουλεύει».

Ο Φέργκιουσον προσπάθησε με πολλούς τρόπους να καλύψει το κενό του πατέρα του. Και όπως όλα δείχνουν τα κατάφερε. Στα 6 χρόνια που πέρασε στο Ολντ Τράφορντ, ο Ρονάλντο πέτυχε και με το παραπάνω, καθώς ωρίμασε ποδοσφαιρικά, κάθε σεζόν ανέβαζε τις επιδόσεις του στο σκοράρισμα, βοήθησε την ομάδα να κατακτήσει πολλούς τίτλους, και το 2008 βραβεύτηκε με την πρώτη του Χρυσή Μπάλα. Ο Φέργκιουσον σημειώνει ότι το μεγάλο ατού του Ρονάλντο είναι η πνευματική του δύναμη και η επιθυμία του να πάει κόντρα σε όλη την άμυνα με τη μπάλα στα πόδια του. «Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι για να δείξεις το θάρρος σου μέσα στο γήπεδο, κι αυτός σίγουρα είναι ο κορυφαίος», είχε δηλώσει ο Φέργκιουσον στην Guardian. «Υπάρχουν παίκτες που θα προσπαθήσουν να διασπάσουν ακόμα και την πιο σκληρή άμυνα, άλλοι που θα βάλουν τα πόδια τους στη φωτιά και πολλοί που δεν έχουν πρόβλημα να παίζουν με το κεφάλι τους μπανταρισμένο. Το θάρρος, όμως, που θέλει να ζητάς τη μπάλα συνεχώς είναι το κάτι άλλο».

Οπως όλα τα παιδιά που θέλουν κάποτε να ανοίξουν τα φτερά τους, έτσι και ο Ρονάλντο έπρεπε να αποχωριστεί τον ποδοσφαιρικό του πατέρα. Το 2009 αποδέχτηκε την πρόταση της Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία έδωσε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ένα ποσό που άγγιζε 100 εκατομμύρια ευρώ, μια από τις ακριβότερες μεταγραφές στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο Ρονάλντο δεν απογοήτευσε τον κόσμο της Βασίλισσας, καθώς συνέχισε να σκοράρει χωρίς έλεος. Την πρώτη του χρονιά στο Σαντιάγο Μπερναμπέου πέτυχε 33 τέρματα. Την επόμενη, το κοντέρ έγραψε 51. Και τη σεζόν που ακολούθησε, 55.

Η στιγμή της αναγνώρισης με τους Γκαλάκτικος ήρθε την άνοιξη που μας πέρασε, όταν η Ρεάλ Μαδρίτης κατάκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ νικώντας στον τελικό της Λισαβόνας τη μισητή συμπολίτισσα Ατλέτικο. Τα 16 τέρματα του Ρονάλντο (είναι ο πρώτος παίκτης που πετυχαίνει τόσα γκολ στη διοργάνωση μέσα σε μια αγωνιστική σεζόν) έδωσαν την ευκαιρία την ομάδα του να διεκδικήσει το τρόπαιο στην πρωτεύουσα της Πορτογαλίας, αλλά εκείνη τη μεγάλη βραδιά η απόδοσή του δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Μπορεί να σκόραρε λίγο πριν τη λήξη του παιχνιδιού, όταν η Ρεάλ προηγούνταν με 3-1. Το γκολ που πέτυχε ήταν διαδικαστικού χαρακτήρα, παρόλα αυτά ο Ρονάλντο κατάφερε να το κάνει πρώτο θέμα σε όλα τα μέσα με τον έξαλλο του πανηγυρισμό που ξεχείλιζε από τεστοστερόνη. Αφού λοιπόν πρώτα πέταξε τη φανέλα του, άρχισε να σφίγγεται (με κινήσεις που θύμιζαν περισσότερο bodybuilder και όχι ποδοσφαιριστή) για να δουν σε κάθε γωνία του πλανήτη τους καλοδουλεμένους μυς του και να βγάζει κραυγές. Αυτή ήταν μια χαρακτηριστική αντίδραση Ρονάλντο, μια επίδειξη εγωισμού και αληθινών συναισθημάτων, που πολλοί τη βρήκαν κακόγουστη. 

Ο Ρονάλντο τόλμησε να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο, κι εκείνη τη βραδιά είχε κατακτήσει το τρόπαιο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης μέσα στην πατρίδα του. Όσα αρνητικά σχόλια κι αν έλεγαν, ο Ρονάλντο είχε πετύχει το στόχο του.

Εκείνοι που παρακολουθούν το ισπανικό πρωτάθλημα λένε ότι ο Ρονάλντο έχει ωριμάσει τόσο σαν ποδοσφαιριστής όσο και σαν προσωπικότητα από τη μέρα που πήγε στη Ρεάλ Μαδρίτης. Εχει καταφέρει να εξαφανίσει σχεδόν όλα τα αρνητικά στοιχεία που είχε απ’ όταν αγωνίζονταν στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. «Ο Ρονάλντο είναι πλέον ένας έμπειρος παίκτης που έχει ηγετικό ρόλο μέσα στο γήπεδο», μου λέει ο Antonio Gaspar, ο εδώ και πολλά χρόνια προσωπικός φυσικοθεραπευτής του Ρονάλντο. «Μου αρέσει να βλέπω το πώς έχει εξελιχθεί. Είναι ακόμα δυνατός, γρήγορος και ευκίνητος, ακόμα μπορεί να ζαλίζει τους αντιπάλους με την τεχνική του, αλλά τώρα πια παίζει πιο έξυπνα κι έχει την εμπειρία και την ωριμότητα να αξιοποιεί καλύτερα τα προσόντα του», προσθέτει. Είναι αυτή η περίοδος που δεν κρατάει για πολύ στο peak της πορείας ενός αθλητή, κατά την οποία η σωματική ωριμότητα συμπίπτει με την νοητική του ανάπτυξη. «Ο Ρονάλντο είναι η ζωντανή απόδειξη ότι η τελειότητα είναι επίτευγμα, και όχι χάρισμα», λέει ο Graham Hunter, δημοσιογράφος που καλύπτει τους αγώνες του ισπανικού πρωταθλήματος για το ESPN.

Πραγματικά, πολλοί υποστηρίζουν ότι η τεράστια αυτοπεποίθηση του και η αδιάκοπη αναζήτηση της τελειότητας είναι τα στοιχεία που έχουν βοηθήσει τον Ρονάλντο να φτάσει στην κορυφή και να παραμείνει εκεί. «Τη μέρα που θα σταματήσει να προσπαθεί για το τέλειο, θα είναι η αρχή του τέλους της καριέρας του», λέει ο Hudson. «Η αλαζονεία του είναι αυτή που τον κρατάει στην κορυφή. Του δίνει ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο για να πετύχει. Πάντως, το να διαχειρίζεσαι όλο αυτό σε καθημερινή βάση πρέπει να είναι τρομερά δύσκολο. Η πίεση μπορεί να εξοντώσει τους παίκτες, ακόμα και τους πολύ καλούς. Αλλά ο Κριστιάνο έχει μάθει και τη χρησιμοποιεί με τον καλύτερο τρόπο».

Η παρουσία του Ρονάλντο στη Ρεάλ έχει χαρακτηριστεί από μια μεγάλη αντιπαλότητα όχι μόνο σε συλλογικό, αλλά και σε ατομικό επίπεδο. Η αλήθεια είναι πως αν βρισκόμασταν σε άλλη εποχή, τότε μάλλον ο Πορτογάλος σούπερ σταρ θα ανακηρύσσονταν, χωρίς καμία αμφισβήτηση, ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται στην Ευρώπη. Ταυτόχρονα, όμως, με τον Κριστιάνο Ρονάλντο το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο γνώρισε έναν ακόμα σπουδαίο παίκτη. Ο αστέρας της Εθνικής Αργεντινής, Λιονέλ Μέσι (το παρατσούκλι του είναι «ο Ψύλλος») έχει πολύ διαφορετικό στυλ παιχνιδιού από τον Ρονάλντο, και επίσης δεν έχουν καμιά ομοιότητα στη σωματική διάπλαση, στον χαρακτήρα και στον τρόπο που αγωνίζονται. Ο επιθετικός της Μπαρτσελόνα θεωρείται ο κορυφαίος παίκτης του κόσμου, καθώς έχει κερδίσει τέσσερις φορές τη διάκριση της Χρυσής Μπάλας. Τα κατορθώματα του Μέσι και η υψηλή δημοτικότητά του προκαλούν διαρκή απογοήτευση στον Ρονάλντο. Για πολλά χρόνια, ο Πορτογάλος αστέρας προσπαθούσε να ξορκίσει το φάντασμά του Μέσι.

Ο Ρονάλντο έχει βαρεθεί να τον συγκρίνουν με τον Μέσι. «Δεν ανταγωνίζομαι τον Μέσι. Ο μοναδικός μου αντίπαλος είναι ο ίδιος μου ο εαυτός». Και σε εμένα είπε: «Μου αρέσει να εστιάζω στην απόδοσή μου. Προτιμώ να ασχολούμαι περισσότερο με το πώς παίζω εγώ παρά το πώς αγωνίζονται οι αντίπαλοί μου».

Η ωριμότητα που δείχνει πλέον ο Ρονάλντο μέσα στο γήπεδο έχει επίσης να κάνει με κάτι που συνέβη μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους: έγινε πατέρας. Στις 3 Ιουλίου του 2010, ο Ρονάλντο ανέβασε στους λογαριασμούς του στο Facebook και στο Twitter μια ανακοίνωση που έκανε πολλούς να απορήσουν: «Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση σας ενημερώνω ότι πρόσφατα έγινα πατέρας ενός μικρού αγοριού». Αυτή η είδηση προκάλεσε ενθουσιασμό στους εκατομμύρια θαυμαστές του. Αλλά γέννησε κι ένα μεγάλο ερώτημα: Ποια ήταν η μητέρα του παιδιού; Η Ιρίνα Σάικ, με την οποία είχε δεσμό εκείνη την περίοδο, δεν υπήρξε ποτέ έγκυος.

Ο Ρονάλντο δεν ήθελε να δώσει περισσότερες πληροφορίες, αλλά τα μέσα δεν έδειξαν να σέβονται αυτή του την απόφαση. Οι φήμες για το ποια είναι η μητέρα του παιδιού έδιναν και έπαιρναν. Μήπως είχε βρει κάποια ανάδοχη; Μήπως έμεινε κάποια έγκυος σε ένα one night stand; Οποια κι αν ήταν η μητέρα του παιδιού, ο Ρονάλντο, σύμφωνα με δημοσιεύματα, πλήρωσε 12 εκατομμύρια ευρώ για να εξαγοράσει τη σιωπή της μητέρας (το οποίο μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστο) και για να αναλάβει εξ’ ολοκλήρου την κηδεμονία του παιδιού. Ηταν λες και ο Ρονάλντο έκανε το παιδί μόνος του και πιθανώς αυτή ήταν μια κίνηση που είχε σχεδιάσει ο ίδιος καιρό πριν. Το 2007, ο Ρονάλντο ανέφερε στο βιβλίο του Moments ότι «θα ήθελα να αποκτήσω ένα παιδί λίγο καιρό πριν παντρευτώ». Και συνέχιζε: «Σε περίπτωση που είναι αγόρι θα ήθελε να πάρει κάποια στοιχεία από το ποδοσφαιρικό μου DNA. Δεν θα ήθελα με τίποτα να είναι κλώνος μου, αλλά ελπίζω ότι θα υπάρχουν αρκετές ορατές ομοιότητες ανάμεσά μας».

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο Τζούνιορ είναι πια ένας αξιαγάπητος 4χρονος μπόμπιρας. Κάθισα δίπλα του σε μια από τις σουίτες του γηπέδου που βρίσκονται φίλοι και συγγενείς του Ρονάλντο, για να παρακολουθήσω έναν αγώνα του ισπανικού πρωταθλήματος στο Σαντιάγο Μπερναμπέου. Ο μικρός έπαιζε μέσα στο γυάλινο δωμάτιο ενώ το παιχνίδι ξετυλίγονταν στο καταπράσινο χορτάρι. Η μητέρα του Ρονάλντο, Ντολόρες, πρόσεχε το παιδί εκείνη τη μέρα. Ο μικρός που μοιάζει με τον πατέρα του, έχει ένα πονηρό χαμόγελο και τη συνήθεια να κάνει thumbs up. Ο Ρονάλντο είναι τρομερά αφοσιωμένος στον γιο του. «Η πατρότητα είναι μια μοναδική εμπειρία», μου λέει αργότερα. «Ο γιος μου με γεμίζει χαρά. Κάθε μέρα μαζί του μοιάζει με όνειρο».  

Μια κρύα μέρα του Ιανουαρίου κάπου στη Ζυρίχη, ο Πελέ στέκονταν στο πόντιουμ της παρουσίασης του βραβείου της Χρυσής Μπάλας, μια μεγάλη εκδήλωση που μοιάζει με σόου Χολιγουντιανής παραγωγής. Το βραβείο δίνεται σε εκείνον τον παίκτη που ξεχώρισε το προηγούμενο έτος.

Καθώς ο Πελέ κρατούσε τον φάκελο, το πλάνο χωρίζονταν σε τρία παράθυρα με τους τρεις υποψηφίους: τον Φρανκ Ριμπερί, τον Λιονέλ Μέσι και τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο Πορτογάλος σούπερ σταρ φορούσε ένα κομψό μαύρο γυαλιστερό σμόκιν και παπιγιόν. Δίπλα του κάθονταν η αγαπημένη του Σάικ, η οποία δεν μπορούσε να κρύψει την ανυπομονησία της, περιμένοντας (όπως και όλος ο υπόλοιπος ποδοσφαιρικός πλανήτης) να μάθει το τελικό αποτέλεσμα. Είναι η στιγμή που ο Πελέ ανοίγει το φάκελο: «Ο νικητής της Χρυσής Μπάλας για το 2013 είναι… ο Κριστιάνο Ρονάλντο». Τότε εκείνος δίνει ένα φιλί στη Σάικ και ανεβαίνει στη σκηνή για να παραλάβει το βραβείο του. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα στη σκηνή ανεβαίνει και ο γιος του, ο οποίος είναι κατάλληλα ντυμένος για την περίσταση.

«Το μόνο που μπορώ να πω είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους», δήλωσε μεταξύ άλλων ο Ρονάλντο, προσπαθώντας να συγκρατήσει τα δάκρυα του. Εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε ίχνος έπαρσης και αλαζονείας στο βλέμμα του, ήταν μια από τις σπάνιες φορές που έμοιαζε με κανονικό άνθρωπο. Φυσικά δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει και την οικογένεια του, γεγονός που προκάλεσε τη συγκίνηση και της μητέρας του. Στη συνέχεια, ο Ρονάλντο πήρε τη Χρυσή Μπάλα στα χέρια του και την κράτησε ψηλά για να δουν όλοι ποιος είναι ο μεγάλος νικητής. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι μετά από αυτή τη βραδιά, το βραβείο σίγουρα θα έβρισκε τη δική του θέση στο Μουσείο στην Φούντσαλ. «Εκείνοι που με γνωρίζουν καλά ξέρουν πόσοι άνθρωποι με βοήθησαν να πετύχω αυτήν τη μεγάλη διάκριση», είπε ο Ρονάλντο. «Κι αν έχω ξεχάσει κάποιον, ζητώ συγγνώμη, αλλά αυτή τη στιγμή είμαι πολύ συγκινημένος».

Πάντως, έστω και για αυτήν τη χρονιά, κατάφερε να ξορκίσει το φάντασμα του Μέσι. Ο Ρονάλντο απολάμβανε τον θαυμασμό, αλλά μετά από λίγο η έκφραση της βαθιάς συγκίνησης είχε χαθεί. Τη θέση της είχε πάρει και πάλι η αποφασιστικότητα. Μπορούσες εύκολα να καταλάβεις ότι είχε ήδη αφήσει πίσω του αυτήν την επιτυχία. Στα μάτια του έβλεπες τη δίψα για μια νέα διάκριση.

Το ισπανικό πρωτάθλημα έχει ξεκινήσει, ενώ σε μερικές μέρες κάνει σέντρα και το Τσάμπιονς Λιγκ, εκεί όπου η Ρεάλ Μαδρίτης καλείται να υπερασπιστεί το ευρωπαϊκό της στέμμα. Και κάπως έτσι, αρχίζει και για τον Ρονάλντο μια νέα αναζήτηση, η οποία έχει και πάλι ένα και μοναδικό ζητούμενο: την τελειότητα.  

Πηγή: ΜΗ