Γνωρίζατε ότι οι πρώτοι κουρείς ήταν και χειρουργοί; Μάθετε απίστευτες και εντυπωσιακές πληροφορίες για την ιστορία της κομμωτικής τέχνης!
Πολλοί από εμάς κόβουμε τα μαλλιά μας κάθε δύο ή τρεις εβδομάδες. Για κάποιους άλλους μπορεί το χτένισμα να αποτελεί κομμάτι της καθημερινής ρουτίνας τους, αλλά λίγοι γνωρίζουμε την ιστορία του επαγγέλματος.
Θεωρούμε δεδομένο ότι σήμερα είναι εύκολο να βρούμε έναν καλό κομμωτή επειδή πλέον υπάρχουν πολλοί επαγγελματίες από τους οποίους μπορείτε να επιλέξετε. Πολλοί κομμωτές αγωνίζονται να διατηρήσουν μια πελατειακή βάση, ειδικά στη σημερινή δύσκολη οικονομία. Είναι εκπληκτικό το πόσο έχει αλλάξει το επάγγελμα τα τελευταία 2.400 χρόνια. Παλιότερα κομμωτής μπορεί να ήταν ένας χειρουργός ή ένας οδοντίατρος ή κάποιος ιερέας. Μπορείτε να φανταστείτε να βλέπετε έναν ιερέα να κουβαλάει ένα ψαλίδι; Πιστεύετε ότι οι κομμωτές πληρώνονταν κάποτε περισσότερο από τους γιατρούς;
Η Ιστορία του Κομμωτηρίου
Οι πρώτοι κομμωτές ήταν στην πραγματικότητα γνωστοί ως κουρείς ή όπως αλλιώς τους λέμε μπαρμπέρηδες μια έννοια που προέρχονταν από τη λατινική λέξη “Barba” που σημαίνει γενειάδα. Η ιστορία των κουρέων μπορεί να εντοπιστεί από την αρχή της ανθρωπότητας. Στην Αίγυπτο βρέθηκαν μάλιστα πολλά ξυράφια που χρονολογούνται πριν από πάνω από 6.000 χρόνια. Μερικά από τα πρώτα στοιχεία που έχουμε για τους κουρείς ξεκινούν πριν από 2.300 χρόνια στη Σικελία.
Η ειδικότητα αυτή στη Ρώμη υιοθετήθηκε από πολλούς ερασιτέχνες. Το επάγγελμα ήταν πολύ διαφορετικό από ό, τι σήμερα, επειδή πολλοί κουρείς δεν είχαν καν τα δικά τους καταστήματα. Κάποιοι έκοβαν τα μαλλιά των πελατών τους στο σπίτι τους ή ακόμα και στους δρόμους. Το ξύρισμα προσφερόταν συνήθως με πολύ λίγα χρήματα λόγω του μεγάλου ανταγωνισμού, ωστόσο, ορισμένοι κουρείς κατάφεραν να γίνουν πολύ πλούσιοι επειδή προτιμήθηκαν από τους πολίτες της ανώτερης τάξης και μπορούσαν να χρεώσουν περισσότερα για τις υπηρεσίες τους.
Η ταινία “Sweeney Todd” ήταν πραγματικά εμπνευσμένη από τέτοιους κουρείς της Σικελίας που κέρδισαν τον τίτλο χασάπηδες, λόγω των θαμπών χάλκινων ξυραφιών τους που μερικές φορές τραυμάτιζαν τους λαιμούς, τα αυτιά και τα μάγουλα των πελατών τους. Εξαιτίας αυτών των περιστατικών πολλοί πελάτες δεν ήθελαν να ξυριστούν με ξυράφι, αναγκάζοντας τους κουρείς να βρουν νέους τρόπους αποτρίχωσης.
Ο κουρέας – ιερέας
Μερικά από τα πρώτα κουρεία άνοιξαν από χειρουργούς και ιερείς. Ο λόγος που οι ιερείς έγιναν κουρείς ήταν επειδή οι άνθρωποι της αρχαίας Αιγύπτου ήταν πολύ προληπτικοί. Πίστευαν ότι τα πνεύματα μπορούν να εισβάλλουν στο σώμα τους από τις άκρες των μαλλιών του κεφαλιού κάποιου. Το κόψιμο αυτών των τριχών από το κεφάλι θεωρήθηκε ότι διώχνει τα κακά πνεύματα και έτσι το κούρεμα αποτελούσε ένα είδος εξορκισμού. Αυτό τοποθέτησε τους κουρείς σε πολύ υψηλή θέση στην κοινωνία. Δεδομένου ότι οι κουρείς θεωρούνταν ιερείς συχνά τους ζητούσαν να βαπτίσουν ή να διεξαγάγουν τελετές γάμου.
Ο κουρέας ως χειρουργός και οδοντίατρος
Δεδομένου ότι οι κουρείς μπορούσαν να χειρίζονται πολύ καλά τα ξυράφια τους, είχαν επίσης την δυνατότητα να εκτελούν χειρουργικές επεμβάσεις όπως οδοντιατρικές εργασίες και αφαιμάξεις μια διαδικασία που θεωρούσαν ότι μπορούσε να θεραπεύσει όλους τους τύπους ασθενειών. Δεδομένου ότι αυτοί οι κουρείς εκτελούσαν χειρουργικές επεμβάσεις έγιναν γνωστοί ως Χειρουργοί κουρείς στην Αγγλία. Οι κουρείς πληρώνονταν περισσότερο από τον μέσο χειρουργό, επειδή είχαν πολλές περισσότερες δεξιότητες!
Ιστορία του κουρέα
Η αφαίμαξη, η οποία ήταν η πιο κοινή μέθοδος θεραπείας πολλών ασθενειών αποτελούσε το πρωταρχικό καθήκον των πρώτων κουρέων. Έξω από τα κουρεία τους υπήρχε ένα κάγκελο ή μια κολώνα. Οι κουρείς κρεμούσαν εκεί τα ρούχα τους, τα οποία ήταν καλυμμένα με αίμα και έτσι όλοι γνώριζαν ότι εκεί λειτουργούσε ένα κουρείο! Δεδομένου ότι πολλοί άνθρωποι εκείνη την εποχή ήταν αναλφάβητοι, αυτό κατέστη μια κοινή πρακτική. Περίπου το 1100 οι κουρείς σταμάτησαν να κρεμούν τα ματωμένα ρούχα τους και τοποθετούσαν έναν στύλο με λευκές και κόκκινες ρίγες για να δείχνουν ότι εκεί λειτουργεί ένα κουρείο.
Η πτώση και η άνοδος του κομμωτηρίου
Κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα, πολλοί χειρουργοί άρχισαν να παραπονούνται ότι οι κουρείς απέκτησαν πάρα πολλά δικαιώματα και ότι δεν ήταν δυνατό κάποιος να θεωρείται κομμωτής, οδοντίατρος και χειρουργός. Οι περισσότεροι κουρείς δεν είχαν εξειδικευμένη ιατρική εκπαίδευση και έτσι κατέφευγαν σε μη συμβατικές μεθόδους για να προσπαθήσουν να θεραπεύσουν τους πελάτες τους, κάτι που συνήθως είχε αποτέλεσμα να βλάπτονται περισσότεροι άνθρωποι από όσους θεραπεύονταν. Προς τα μέσα του 15ου αιώνα λάμβαναν χώρα όλο και περισσότερες ιατρικές ανακαλύψεις και αυτό καθιστούσε δύσκολο για τους κουρείς να παρακολουθούν εξελίξεις στις χειρουργικές επεμβάσεις. Έτσι, το κοινοβούλιο αποφάσισε να περιορίσει τα χειρουργικά τους καθήκοντα. Μέχρι το 1450, οι κουρείς περιορίστηκαν στην εξαγωγή δοντιών και των καθαρισμό των πληγών. Ωστόσο, μέχρι τον 18ο αιώνα, κάθε νέος χειρουργός θα έπρεπε να έχει την έγκριση από δύο κουρείς πριν καταφέρει να λάβει άδεια χειρουργού! Έτσι, αν δεν γνώριζες κάποιον ψηλά ή δεν ήξερες κάποιον κουρέα ήταν πολύ δύσκολο να ακολουθήσεις το επάγγελμα του χειρουργού.
Από το 1745, το επάγγελμα του κουρέα και του χειρουργού χωρίστηκε σε δύο διαφορετικά επαγγελματικά πεδία. Κάποιος έπρεπε τώρα να επιλέξει αν θα είναι κουρέας ή χειρουργός ή να κατέχει και τις δύο άδειες. Μέχρι το τέλος του 18ου αιώνας όλα τα χειρουργικά καθήκοντα αφαιρέθηκαν από τους κουρείς. Περιορίστηκαν αυστηρά στο χτένισμα των μαλλιών και του ξυρίσματος. Από τα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα όπου στην αγορά κυριαρχούσαν οι περούκες, οι περισσότεροι κουρείς αναγκάστηκαν να φτιάχνουν περούκες ή να εγκαταλείψουν το επάγγελμα. Από καλλιτέχνες οι κουρέες έγιναν πλέον απλοί εργάτες παραγωγής.
Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, το επάγγελμα του κουρέα δεν αποτελούσα μια περιζήτητη καριέρα. Μόνο αργότερα μέσα από τις κινηματογραφικές ταινίες το επάγγελμα του κομμωτηρίου ανέκτησε στη δημοτικότητά του. Στη δεκαετία του 1920 άρχισαν να ανοίγουν σχολεία κομμωτικής και οι μαθητές διδάσκονταν έναν εντελώς νέο τρόπο κομμωτικής. Δεδομένου ότι πολλές γυναίκες αλλά και άνδρες ήθελαν το χτένισμα τους να μοιάζει με εκείνο του αγαπημένου τους ηθοποιού ή κάποιου διάσημο το κόστος των χτενισμάτων έφθασε στα ύψη.
