Το να είσαι εγκληματίας δεν είναι εύκολη δουλειά. Οι περισσότεροι το αποφεύγουν λόγω ισχυρών ηθικών φραγμών, ενώ κάποιοι το τολμούν, αλλά είναι τελικά πολύ χαζοί για να το φτάσουν μέχρι το τέλος.
Εμείς θα εστιάσουμε στους δεύτερους. Οι παρακάτω άνδρες αποπειράθηκαν να παρανομήσουν, οι αποτυχημένες όμως εγκληματικές τους προσπάθειες γρήγορα τους απέδειξαν πως δεν ήταν γεννημένοι για κάτι τέτοιο.
Διασκεδάστε κι εσείς με τις ιστορίες των πιο ανόητων εγκληματιών όλων των εποχών.
Klaus Schmidt
Τον Αύγουστο του 1995, ένας άνδρας στο Βερολίνο ονόματι Klaus Schmidt αποφάσισε να ληστέψει μία τράπεζα με πιστόλι. Και όλα κυλούσαν όπως σε μία κανονική ληστεία μέχρι τη στιγμή που οι ταμίες τον ρώτησαν «Θα χρειαστείτε τσάντα;» και ο Schmidt απάντησε «Φυσικά και είναι αληθινό πιστόλι!». Αυτό κατέστησε σαφές στους ταμίες ότι ο ληστής ήταν κουφός. Μετά από αυτήν την συνειδητοποίηση, χτύπησαν τον συναγερμό που ειδοποίησε την αστυνομία, ενώ ο Schmidt παρέμεινε ανυποψίαστος. Το πιο παράλογο είναι πως μετά ο ίδιος μήνυσε την τράπεζα επειδή, απ’ ότι θεώρησε, εκμεταλλεύτηκε την αναπηρία του.
James Blankenship
Προσπαθώντας να διαρρήξει και να ληστέψει το σπίτι της ίδιας του της μητέρας μέρα μεσημέρι, ο James Blankenship τελικά τρόμαξε και πήγε να κρυφτεί στην ανθρωποθυρίδα του σπιτιού. Όταν τον έπιασε η αστυνομία, εκείνος φάνηκε απίστευτα έκπληκτος γιατί δεν πίστευε ότι είναι δυνατόν να συλληφθεί κάποιος για ληστεία με το φως του ήλιου. Ναι, το διαβάσατε σωστά. Πίστευε πως δεν μπορούσε να συλληφθεί για ληστεία γιατί δεν ήταν νύχτα!
Darren Kimpton
Ένα από τα μυστικά της επιτυχίας σε μία ληστεία είναι η επιλογή του σωστού στόχου. Αυτός θα ήταν μάλλον ένα άδειο σπίτι, παρά ένα σπίτι γεμάτο αστυνομικούς. Ο Darren Kimpton όμως διάλεξε το δεύτερο. Το σπίτι που επέλεξε να ληστέψει είχε γίνει ήδη στόχος άλλης ληστείας νωρίτερα το ίδιο βράδυ, και έτσι οι αστυνομικοί ήταν στον χώρο όταν ο Kimpton προσπάθησε να τον διαρρήξει. Επίσης ο ίδιος είχε προσπαθήσει να ληστέψει κι ένα άλλο σπίτι μέσα στη μέρα, αλλά κόπηκε στην κλειδαριά και το έσκασε. Άφησε βέβαια πίσω του ίχνη αίματος και έτσι έγινε ταυτοποίηση και για αυτήν του την αποτυχημένη απόπειρα.
Ruben Zarate
Το 2008, ο 18χρονος Ruben Zarate αποπειράθηκε να ληστέψει ένα συνεργείο στο Chicago. Αφού ζήτησε χρήματα, του είπαν πως τα περισσότερα μετρητά ήταν φυλαγμένα σε ένα χρηματοκιβώτιο που μπορούσε να ανοίξει μόνο ο υπεύθυνος του συνεργείου, ο οποίος θα ερχόταν μερικές ώρες αργότερα. Έτσι ο Zarate έδωσε τον αριθμό του κινητού του για να τον καλέσει το μαγαζί μετά την επιστροφή του υπευθύνου. Φυσικά το μαγαζί πρώτα τηλεφώνησε στην αστυνομία και μετά στον Zarate. Όταν αυτός επέστρεψε, ακολούθησε μια σύντομη συμπλοκή με την αστυνομία, πριν την αναπόφευκτη σύλληψή του.
Albert Bailey
Το 2010, ο Albert Bailey αποφάσισε να ληστέψει μία τράπεζα στο Connecticut, μαζί με έναν ανήλικο συνεργό. Στην προσπάθειά του όμως να επιταχύνει τη διαδικασία, τηλεφώνησε προηγουμένως στην τράπεζα να την ενημερώσει ότι επρόκειτο να την ληστέψουν. Προφανώς ήθελε να δώσει χρόνο στους υπαλλήλους να συγκεντρώσουν τα χρήματα, ώστε να τα πάρουν και να φύγουν γρήγορα με τον συνεργό. Αντ’ αυτού, η τράπεζα βέβαια τηλεφώνησε στις αρχές και ενημέρωσε για την επικείμενη άφιξη των ληστών. Οι δύο άνδρες συνελλήφθησαν χωρίς κάποιο απρόοπτο.
Dennis Hawkins
