Ας ρίξουμε μια ματιά σε 15 ενδιαφέροντα γεγονότα σχετικά με τον Μεσαίωνα…
Ο Μεσαίωνας ή η μεσαιωνική περίοδος ήταν μια εποχή στην ιστορία της Ευρώπης που διήρκεσε από τον 5ο αιώνα έως τα τέλη του 15ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της οποίας πραγματοποιήθηκαν πολλά ιστορικά γεγονότα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του δυτικού κόσμου.
Ας ρίξουμε μια ματιά σε 15 ενδιαφέροντα γεγονότα σχετικά με τον Μεσαίωνα.
Οι άνθρωποι ακολουθούσαν περίεργα έθιμα
Ο Χριστιανισμός επηρέασε τα περισσότερα από τα μεσαιωνικά έθιμα. Ωστόσο, ορισμένα έθιμα προήλθαν από παλαιότερες θρησκείες. Αρκετές περίεργες παραδόσεις βρέθηκαν σε διάφορα μέρη της μεσαιωνικής Ευρώπης, όπως όταν κυλούσαν φλεγόμενα βαρέλια κάτω από έναν λόφο την Παραμονή του Μεσοκαλόκαιρου και πετούσαν σιτάρι πάνω από τα κεφάλια ενός νεόνυμφου ζευγαριού.
Δεν ήταν υποχρεωτικό να παντρευτεί κανείς μέσα στην Εκκλησία
Ο γάμος στην εκκλησία μοιάζει με παράδοση που υπάρχει εδώ και αιώνες. Ωστόσο, δεν ήταν πάντα έτσι. Στο Μεσαίωνα, δεν ήταν συνηθισμένο να παντρεύονται μέσα στην εκκλησία. Εκείνοι που ήθελαν έναν «πανηγυρικό» γάμο, τον έκαναν συνήθως στην πύλη ή στο προαύλιο της εκκλησίας. Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, τα ζευγάρια δε χρειάζονταν ιερέα ούτε έπρεπε να ακολουθήσουν κάποια συγκεκριμένη θρησκευτική τελετουργία για να παντρευτούν. Ωστόσο, η Μεσαιωνική Εκκλησία ήθελε να επιβάλει την παράδοση του γάμου κι έτσι από τον 12ο αιώνα, διακήρυξαν ότι ο γάμος ήταν επίσημο μυστήριο. Έκτοτε ξεκίνησαν να ισχύουν περίπου οι τελετουργίες και οι παραδόσεις που ακολουθούμε μέχρι σήμερα.
Το διαζύγιο στον Μεσαίωνα
Ένα ενδιαφέρον γεγονός είναι ότι κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, λίγοι λόγοι μπορούσαν να δικαιολογήσουν ένα διαζύγιο. Ένα από αυτά ήταν εάν είτε ο άνδρας είτε η γυναίκα δεν ήταν σε νόμιμη ηλικία γάμου, δηλαδή 12 ετών για το κορίτσι και 14 ετών για το αγόρι. Άλλοι λόγοι ήταν εάν κάποιος από τους δύο συζύγους είχε προηγουμένως κάνει θρησκευτικό ή μοναστικό όρκο ή δεν ήταν χριστιανός. Τότε, ο γάμος μπορούσε να διαλυθεί.
Οι συγγραφείς δεν έγραφαν οι ίδιοι τα βιβλία τους
Ένα άλλο ενδιαφέρον γεγονός για τον Μεσαίωνα είναι ότι οι θεολόγοι και οι διανοούμενοι σπάνια έγραφαν τις σκέψεις τους σε χαρτί. Ουσιαστικά προσλάμβαναν γραφέα. Οι συγγραφείς θεωρούσαν τότε ότι η διαδικασία της συγγραφής ήταν κοπιαστική. Γι’ αυτό υπαγόρευαν τις σκέψεις τους σε γραμματείς που τις κατέγραφαν.
Οι άνθρωποι δεν ήταν τόσο θρησκευόμενοι όσο απεικονίζονται
Ο Μεσαίωνας είναι γεμάτος με παραδείγματα ακραίας θρησκευτικότητας. Ειδικά από τη στιγμή που η Καθολική Εκκλησία κυριαρχούσε σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης. Ωστόσο, ο Θεός και η θρησκεία δεν ήταν το επίκεντρο ολόκληρου του πληθυσμού. Μάλιστα, αρκετοί σκεπτικιστές δεν πίστευαν στις θρησκευτικές διδασκαλίες της εκκλησίας, ενώ πολλοί άνθρωποι πίστευαν ότι η ψυχή δεν ήταν «τίποτε άλλο παρά αίμα» και απλώς εξαφανίζεται μετά το θάνατο. Επίσης, δεν αποδέχονταν όλοι τον Χριστιανισμό στον Μεσαίωνα. Ακόμη και προς το τέλος της μεσαιωνικής περιόδου, οι άνθρωποι εξακολουθούσαν να πραγματοποιούν «ειδωλολατρικές τελετουργίες» και να τηρούν τις πεποιθήσεις των προγόνων τους ακόμη και όταν ασκούσαν χριστιανικές τελετουργίες.
Οι πάπες ζούσαν περισσότερο από τους υπόλοιπους
Η μέση διάρκεια ζωής αυξήθηκε σταθερά με τα χρόνια χάρη στην καλύτερη διατροφή, τα φάρμακα και το επίπεδο διαβίωσης. Στον Μεσαίωνα, η μέση διάρκεια ζωής ενός ατόμου ήταν μόλις τα 32,2 χρόνια. Επιπλέον, η διάρκεια ζωής διέφερε σε διάφορες τάξεις της κοινωνίας. Συγκεκριμένα, οι γαιοκτήμονες, οι μοναχοί της χριστιανικής εκκλησίας και τα μέλη του Βατικανού είχαν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, αφού τρέφονταν καλύτερα, ντύνονταν, στεγάζονταν και είχαν επίσης καλύτερη ιατρική περίθαλψη.
Δουλεία στον Μεσαίωνα
Σύμφωνα με το Domesday Book του 1086, το 74% του πληθυσμού της αγγλικής υπαίθρου ήταν σκλαβωμένοι. Οι άνθρωποι που ανήκαν στην κατώτερη ιεραρχία, όπως οι δουλοπάροικοι, ήταν όλοι δεσμευμένοι στη δουλεία για όλη τη ζωή τους, ενώ χρειάζονταν την άδεια του κυρίου τους για κάθε σημαντική απόφαση, συμπεριλαμβανομένου ακόμα και του γάμου τους.
Σταυροφορίες τον Μεσαίωνα
Οι Σταυροφορίες ήταν μέρος της θρησκευτικής φρενίτιδας κατά τον Μεσαίωνα. Σκοπός τους ήταν να πάρουν πίσω τους Αγίους Τόπους από τους Μουσουλμάνους. Ωστόσο, η Τέταρτη Σταυροφορία ήταν διαφορετική από τις υπόλοιπες, καθώς οι σταυροφόροι επιτέθηκαν στη χριστιανική πόλη Κωνσταντινούπολη, ενώ, όπως αποδείχτηκε, ήταν η ίδια σταυροφορία που συνέβαλε στην παρακμή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Διαδεδομένος αντισημιτισμός στον Μεσαίωνα
Εξαιτίας διαφόρων παραγόντων, ο αντισημιτισμός υπήρξε ευρέως διαδεδομένος κατά τον Μεσαίωνα. Μετά την περιβόητη σφαγή των Άγγλων Εβραίων τον 12ο αιώνα, ο βασιλιάς Εδουάρδος Α’ εξέδωσε ένα βασιλικό διάταγμα με το οποίο εξόρισε ολόκληρο τον εβραϊκό πληθυσμό, ενώ οι Εβραίοι δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν στην Αγγλία μέχρι τη δεκαετία του 1650.
Ο βασιλιάς Εδουάρδος Γ’ απαγόρευσε τη σφαγή ζώων στο Λονδίνο
Ο λόγος ήταν πως η δυσωδία από το αίμα και τα έντερα των ζώων θα βρώμιζε ολόκληρη την πόλη, ενώ, το σάπιο κρέας συνήθως απορρίπτονταν στον ποταμό Τάμεση.
Πώς ήταν να είσαι εγκληματίας κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα
Οι τιμωρίες κατά τον Μεσαίωνα ήταν συχνά πολύ σκληρότερες και πιο βάναυσες από το ίδιο το έγκλημα. Ωστόσο, δεν ήταν όλες οι τιμωρίες βίαιες, μερικές ήταν απλώς περίεργες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι εγκληματίες έπρεπε να φορούν τρομακτικές μάσκες ζώων και να κυκλοφορούν δημόσια. Ενώ σε άλλες περιπτώσεις, οι εγκληματίες καταδικάζονταν να φορούν κονκάρδες που δήλωναν τα εγκλήματά τους για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Η πανούκλα του χορού
Πολλά ανεξήγητα περιστατικά συνέβησαν εκείνη την περίοδο. Ένα τέτοιο περιστατικό ήταν η «χορευτική» πανούκλα. Κατά τη διάρκεια του περίεργου περιστατικού, περίπου 400 άνθρωποι άρχισαν να χορεύουν στους δρόμους χωρίς λόγο. Τελικά, αρκετοί από αυτούς πέθαναν από αφυδάτωση ή κόπωση.
Οι νεκροί «έλεγαν» ιστορίες
Οι άνθρωποι του Μεσαίωνα είχαν την πεποίθηση ότι τα πτώματα των θυμάτων μιας δολοφονίας αιμορραγούσαν παρουσία του ύποπτου δολοφόνου τους. Έτσι, έβαζαν τον ύποπτο σε επαφή με το πτώμα του υποτιθέμενου θύματός τους. Εάν το πτώμα αιμορραγούσε, αυτό σήμαινε την ενοχή του υπόπτου. Παραδόξως, η πρακτική αυτή εφαρμόστηκε νόμιμα και χρησιμοποιήθηκε έως και τον 17ο αιώνα.
Ψυχικές ασθένειες στον Μεσαίωνα
Κατά τον Μεσαίωνα, οι άνθρωποι είχαν άγνοια για πολλά πράγματα. Ειδικά, για την ψυχική ασθένεια και τη θεραπεία της. Τότε, θεωρείτο πως όσοι έπασχαν από ψυχικές ασθένειες στην ουσία είχαν καταληφθεί από δαίμονες. Επομένως, οι θεραπείες περιελάμβαναν εξορκισμό, αιμορραγία και διάνοιξη οπών στον εγκέφαλο.
Παραισθησιογόνο ψωμί
