Από τον Ζουάν Μιρό μέχρι τον Τζάκσον Πόλοκ, αυτοί είναι μερικοί από τους πιο χαρακτηριστικούς καλλιτέχνες και πίνακες αφηρημένης τέχνης από όλο τον κόσμο
Σε αντίθεση με την αναπαραστατική τέχνη, η οποία στοχεύει στην οπτική απεικόνιση της πραγματικότητας, η αφηρημένη τέχνη, με την αυστηρή έννοια του όρου, είναι ένα μοντέρνο κίνημα σύμφωνα με το οποίο αποκλείεται οποιαδήποτε αναφορά στην εξωτερική φυσική πραγματικότητα. Παρόλο που, η αφηρημένη έννοια υπάρχει στην τέχνη από τα αρχαία χρόνια σε πολλές κουλτούρες και πολιτισμούς, η αφηρημένη τέχνη ως κίνημα γεννήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και ένας από τους βασικούς εκφραστές της, ήταν ο Ρώσος καλλιτέχνης Βασίλι Καντίνσκι.
Η αφηρημένη τέχνη κυριάρχησε στον καλλιτεχνικό και ζωγραφικό κόσμο για το υπόλοιπο του 20ου αιώνα και αυτοί είναι 5 από τους πιο διάσημους πίνακες του κινήματος αυτού:
«Πορτοκαλί, Κόκκινο, Κίτρινο» (1961, Μαρκ Ρόθκο)
Ο Μαρκ Ρόθκο θεωρείται πρωτοπόρος στη ζωγραφική των Χρωματικών Πεδίων, μια υποκατηγορία του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού, στην οποία το χρώμα από μόνο του, είναι το κύριο θέμα της σύνθεσης. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του, αποτελούν καμβάδες στους οποίους χρησιμοποιεί συμμετρικά ορθογώνια σχήματα, με δύο ή τρία αντιθετικά μεταξύ τους, χρώματα. Αυτός ο πίνακας «Πορτοκαλί, Κόκκινο, Κίτρινο» είναι ένα από αυτά τα έργα, και έχει χαρακτηριστεί ως ο πιο δυνατός του πίνακας. Πωλήθηκε έναντι 86,9 εκατομμυρίων δολαρίων, κερδίζοντας τον τίτλο του πιο ακριβοπληρωμένου έργου σύγχρονης τέχνης που πωλήθηκε σε δημόσια δημοπρασία.
Μπλε ΙΙ (1961, Ζουάν Μιρό)
Παρόλο που είναι πιο στενά συνδεδεμένος με το κίνημα του σουρεαλισμού, ο Ισπανός καλλιτέχνης ζωγράφισε αρκετούς πίνακες αφηρημένης τέχνης που θεωρούνται ως πρόδρομοι του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού. Η πιο δημοφιλής αφηρημένη δουλειά του, είναι το τρίπτυχο Μπλε Ι, ΙΙ, ΙΙΙ, το οποίο αποτελείται από τρεις τεράστιους πίνακες 355×270 εκατοστών. Στους πίνακες κυριαρχεί ένα ηλεκτρισμένο, παλλόμενο μεσογειακό μπλε που δηλώνει την απεραντοσύνη και το μυστήριο του σύμπαντος. Ο δεύτερος είναι ο πιο γνωστός από τους τρεις πίνακες. Όπως λέει ο ίδιος ο Μιρό «αφιέρωσα ιδιαίτερο χρόνο σε αυτούς – όχι για να τους ζωγραφίσω αλλά για να σκεφτώ».
Μπροντγουέι Μπούγκι Γούγκι (1942–43, Πητ Μοντριάν)
Η Γεωμετρική Αφαίρεση είναι μια μορφή της αφηρημένης τέχνης που βασίζεται στη χρήση γεωμετρικών σχημάτων και φορμών. Ο Πητ Μοντριάν υπήρξε συνιδρυτής του κινήματος του Νεοπλαστικισμού και στα έργα του χρησιμοποιεί ευθείες γραμμές και τα τρία βασικά χρώματα, κίτρινο-κόκκινο-μπλε και τα ουδέτερα, μαύρο-λευκό-γκρι. Ο «Μπροντγουέι Μπούγκι Γούγκι» είναι ο τελευταίος ολοκληρωμένος του πίνακας, τον οποίο εμπνεύστηκε από την πόλη του Μανχάταν και την ομώνυμη μουσική του Boradway, την οποία αγαπούσε. Ο πίνακας αυτός αποτελεί απόγειο του Μοντριάν και εκπροσωπεί επάξια την χαρακτηριστική τεχνική του.
Νο. 11 / Οι μπλε πόλοι (1952, Τζάκσον Πόλοκ)
Η τεχνική ντρίπινγκ, είναι μια τεχνική που ανήκει στην αφηρημένη τέχνη, κατά την οποία ο δημιουργός, τοποθετεί στο έδαφος τον καμβά και στάζει με χαοτικό τρόπο τη μπογιά επάνω του. Ο Πόλοκ είναι ο πιο διάσημος εκπρόσωπος της τεχνικής ντρίπινγκ, στον βαθμό που είχε αποκτήσει το ψευδώνυμο «Jack the Dripper» (εκ του «Jack the Ripper» που στα αγγλικά σημαίνει «Τζακ ο Αντεροβγάλτης») από το περιοδικό Time. Λόγω της ιδιαιτερότητάς του, τα έργα του αποκτούσαν φράκταλ δομή, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη την αντιγραφή του από μιμητές. Μεταξύ των πιο διάσημων έργων του, στέκεται ο πίνακας Νούμερο 11, ή οι Μπλε Πόλοι, στον οποίο, ερευνητές διαπίστωσαν ότι το κάθε στρώμα αντιστοιχεί σε ένα σχήμα φράκταλ, και ως εκ τούτου όσο αυξάνουν τα χρώματα, τόσο αυξάνεται η πολυπλοκότητα της σύνθεσης.
Σύνθεση 7 (1913, Βασίλι Καντίνσκι)
Ο Βασίλι Καντίνσκι έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως ο «Πατέρας της Αφηρημένης Τέχνης» και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα, ο οποίος εισήγαγε δικές του καινοτομίες και νέες ιδέες και αντιλήψεις για τη ζωγραφική. Η περίοδος από το 1910-1914, θεωρείται η πιο δημιουργική και παραγωγική της καριέρας του Καντίνσκι, με την κυριότερη δουλειά του, να είναι αναμφίβολα η «Σύνθεση 7». Ο πίνακας καταπιάνεται με θέματα εσχατολογικού πυρήνα, όπως η Πλημμύρα, η Ανάσταση και η Τελική Κρίση και ο Παράδεισος.
