Τα γεωλογικά φαινόμενα που ίσως ενέπνευσαν τις πιο διάσημες ιστορίες-θρύλους της αρχαιότητας…
Μύθοι και θρύλοι απασχολούν τη φαντασία και την ψυχή της ανθρωπότητας εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των παραμυθιών, μεταφέρεται από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά με το πέρασμα των αιώνων. Σύμφωνα με την επιστήμη, πολλές από αυτές τις ιστορίες έχουν μια αληθινή εξήγηση, αν σκάψετε αρκετά βαθιά για να τη βρείτε. Οι θρύλοι που σήμερα ακούγονται υπερβολικοί και ψεύτικοι, έχουν τις ρίζες τους σε αληθινά γεωλογικά φαινόμενα του παρελθόντος, αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά το μεγαλείο και την απεραντοσύνη του πλανήτη και της μητέρας φύσης. Αυτές οι ιστορίες κουβαλούν μέσα τους στοιχεία και παρατηρήσεις ανθρώπων που τις βίωσαν, που ήταν αυτόπτες μάρτυρες των φαινομένων αυτών.
Σίγουρα, δεν υπάρχει τρόπος να διαπιστώσουμε τι από τα δύο προηγήθηκε, η καταστροφή ή η ιστορία, αλλά τα παραμύθια αυτά μπορούν να μας διαθέσουν στοιχεία του παρελθόντος και να βοηθήσουν στο να γεμίσουν τα κενά της επιστημονικής γνώσης σχετικά με πανάρχαια γεωλογικά φαινόμενα.
Παρακάτω θα διαβάσετε 10 από αυτές τις ιστορίες μαζί με τα γεωλογικά φαινόμενα που κατά πάσα πιθανότητα, αποτέλεσαν την αρχική έμπνευση για αυτές.
Η Κιβωτός του Νώε
Στη γνωστή θρησκευτική ιστορία που χρησιμοποιείται από πολλές κοινότητες, όπως η Χριστιανική, η Εβραϊκή και Μουσουλμανική, ο Θεός, μέσω ενός μεγάλου κατακλυσμού καταστρέφει όλα τα έμβια όντα της γης, εκτός από έναν άνθρωπο, τον Νώε, στον οποίο αναθέτει να χτίσει μια τεράστια κιβωτό με σκοπό να σώσει
ένα ζευγάρι από όλα τα είδη ζώων στον κόσμο. Ο Θεός έπνιξε τη γη με νερό, και μαζί της όλα τα όντα που μέχρι τότε κατοικούσαν σε αυτή. Ο Νώε, η οικογένειά του και τα ζώα της Κιβωτού θα έχτιζαν ξανά τη ζωή στη γη από το μηδέν.
Σύμφωνα με την επιστήμη, αυτές οι ιστορίες μεγάλου κατακλυσμού υπάρχουν σε πολλούς ανθρώπινους πολιτισμούς, αλλά επιστημονικά κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να γίνει, καθώς η γη δεν έχει τόσο νερό ώστε να καλύψει όλη την επιφάνεια της στεριάς. Βέβαια, το πιθανότερο είναι η ιστορία αυτή να βασίζεται σε κάποια μεγάλη πλημμύρα που έλαβε χώρα στη Μαύρη Θάλασσα γύρω στο 5.000 π.Χ.
Το Μαντείο των Δελφών
Στην αρχαία Ελλάδα, στην πόλη των Δελφών, η οποία θεωρούταν ότι αποτελούσε τον Ομφαλό της Γης, καθώς, σύμφωνα με την παράδοση, όταν ο Δίας άφησε δύο αετούς, έναν προς την Ανατολή και έναν προς τη Δύση, συναντήθηκαν στους Δελφούς, υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στον θεό Απόλλωνα. Εκεί, μια ιέρεια με το όνομα Πυθία, αφού πρώτα ερχόταν σε έκσταση μασώντας φύλλα δάφνης και εισπνέοντας αναθυμιάσεις από ένα χάσμα στη γη, έβγαζε ασυνάρτητες κραυγές τις οποίες οι ιερείς μετέτρεπαν σε χρησμούς. Για την επιστήμη, ο ναός υπήρχε στην πραγματικότητα, ενώ η έκσταση της Πυθίας εικάζεται ότι προερχόταν από αναθυμιάσεις ψυχοτρόπων βοτάνων και ενός συνδυασμού μεθανίου, διοξειδίου του άνθρακα, αιθενίου και βενζολίου.
Χαμένη Ατλαντίδα
Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, Πλάτωνας, έγραφε για τον σπουδαίο χαμένο πολιτισμό της Ατλαντίδας, οι κάτοικοι της οποίας ήταν μισοί θεοί και μισοί άνθρωποι. Ζούσαν σε μια ισχυρή πόλη, μια ναυτική υπερδύναμη, που όμως καταστράφηκε κάποτε από έναν μεγάλο κατακλυσμό. Η επιστήμη υποστηρίζει ότι πιθανότατα η Ατλαντίδα δεν υπήρξε, αλλά ο μύθος της εμπνεύστηκε από έναν αληθινό νησιώτικο πολιτισμό, με πιο πιθανό νησί να θεωρείται η Σαντορίνη. Το νησί της Σαντορίνης, παλιά ήταν ένα ηφαίστειο με το όνομα Θήρα, το οποίο εξερράγη πριν από περίπου 3.500 χρόνια, σε μια από τις μεγαλύτερες εκρήξεις της ανθρώπινης ιστορίας, και της απαρχής του τέλους για τον σπουδαίο Μινωικό Πολιτισμό.
Θεά Pele
H Pele, παρόλο που γεννήθηκε στην Ταϊτή, έφτασε στο νησί της Χαβάης για να ξεφύγει από την οργή της αδελφής της, της οποίας έκλεψε τον σύζυγο, και έγινε η θεά της φωτιάς, της αστραπής, του χορού, των ηφαιστείων και της βίας. Ήταν μια πολύ οξύθυμη θεά, που χρησιμοποιούσε λάβα και πελώριους βράχους για να τιμωρεί τις αδελφές της. Αυτή η φαινομενικά θεϊκή σαπουνόπερα, για τους επιστήμονες, στην πραγματικότητα ήταν μια σειρά από ηφαιστειακές εκρήξεις του ηφαιστείου Kilauea, όπου η λάβα έρεε συνεχόμενα για 60 χρόνια κατά τον 15ο αιώνα, καλύπτοντας περίπου 430 τετραγωνικά χιλιόμετρα της Χαβάης.
Η Γέφυρα του Αδάμ
Γνωστή και ως Γέφυρα του Ράμα ή Ράμα Σέτου, ήταν μια στενή λωρίδα ξηράς, ισθμού και αβαθών, μεταξύ των νησιών Παμπάν, η οποία, σύμφωνα με το λογοτεχνικό έπος Ραμαγιάνα, δημιουργήθηκε από τον στρατό πιθήκων και αρκούδων του Ράμα, τους Βανάρα, με σκοπό να φτάσει στην πόλη Λάνκα και να βρει τη σύζυγό του Σίτα. Δορυφορικές φωτογραφίες αποκαλύπτουν μια λωρίδα ξηράς 29 χιλιομέτρων μεταξύ της Ινδίας και της Σρι Λάνκα, με βάθος μεταξύ 1 και 10 μέτρων, και μέχρι τον 15ο αιώνα υπάρχουν μαρτυρίες πως ήταν δυνατόν να τη διασχίσει κανείς με τα πόδια. Έχουν προταθεί διάφορες θεωρίες για να την εξηγήσουν και οι περισσότερες έχουν να κάνουν με γεωλογικά φαινόμενα του φλοιού της γης.
Δ. Γολεγός
Photo by Gary Saldana on Unsplash
