Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο: 7 ενδιαφέρουσες πληροφορίες

Το θεσμός του Αρχαίου Ελληνικού θεάτρου έθεσε τις βάσεις για τη σημερινή μορφή του στον σύγχρονο δυτικό κόσμο.

Το Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο, γνώρισε μεγάλη άνθηση ανάμεσα στο 500 με το 220 π.Χ., και έθεσε τις βάσεις για αυτό που γνωρίζουμε σήμερα ως θέατρο στον δυτικό κόσμο. Ξεκίνησε ως μέρος των εορτασμών για τον θεό Διόνυσο και αναπτύχθηκε στα τέλη της αρχαϊκής περιόδου, ενώ διαμορφώθηκε πλήρως κατά την κλασική περίοδο. Το πιο γνωστό από τα είδη του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, είναι η τραγωδία, ενώ η κωμωδία και η σάτιρα εμφανίστηκαν επίσης κατά το φεστιβάλ των Διονυσίων. Η τραγωδία βέβαια, επηρέασε σε μεγάλο βαθμό και το θέατρο της Αρχαίας Ρώμης και την Αναγέννηση. Το αρχαίο ελληνικό θέατρο ανέδειξε πολλούς σπουδαίους και επιδραστικούς δημιουργούς, όπως ο Αισχύλος, και ο Αριστοφάνης που θεωρούνται οι πατέρες της τραγωδίας και της κωμωδίας αντίστοιχα.

Αυτές είναι 6 ενδιαφέρουσες πληροφορίες που πρέπει να γνωρίζετε για το Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο:

1. Ξεκίνησε στο Αρχαίο Ελληνικό Φεστιβάλ Διονύσια

Η καταγωγή του αρχαίου ελληνικού θεάτρου βρίσκεται στους μεγάλους εορτασμούς προς τιμήν του θεού Διονύσου, που γίνονταν στην Αθήνα. Τα Διονύσια, τιμούσαν τον θεό του κρασιού και του γλεντιού και αποτελούσαν το δεύτερο στη σειρά πιο σημαντικό φεστιβάλ στην Αρχαία Ελλάδα μετά τα Παναθήναια. Μάλιστα, τα είδη της τραγωδίας, της κωμωδίας και της σάτιρας θεωρείται ότι γεννήθηκαν στα σπλάχνα αυτού του φεστιβάλ.

2. Η Ελληνική τραγωδία επηρέασε βαθύτατα το δυτικό θέατρο

Η τραγωδία αποτελεί ένα είδος που επικεντρώνεται στον ανθρώπινο πόνο και στην εξιλέωση, και θεωρείται το πιο σπουδαίο είδος παράστασης στην αρχαία Ελλάδα. Μάλιστα, η λέξη τραγωδία σημαίνει «το τραγούδι του τράγου» στα αρχαία ελληνικά, και θεωρείται ότι επηρέασε σε τόσο μεγάλο βαθμό το θέατρο της αρχαίας Ρώμης και την Αναγέννηση, που λέγεται ότι καθόρισε την εξέλιξη του δυτικού πολιτισμού.

3. Τα θεατρικά συγκροτήματα αποτελούνταν από την ορχήστρα, τη σκηνή και το κοίλο

Τα κτιριακά συγκροτήματα των θεάτρων αποτελούνταν από τρία βασικά και ξεχωριστά στοιχεία: την ορχήστρα, τη σκηνή και το κοίλο. Η ορχήστρα ήταν το σημείο στο κέντρο του θεάτρου, όπου λάμβανε χώρα η παράσταση. Συνήθως είχε κυκλικό ή ορθογώνιο σχήμα. Η σκηνή βρισκόταν ακριβώς πίσω από την ορχήστρα, και χρησιμοποιούταν ως παρασκήνιο για τους ηθοποιούς έτσι ώστε να αλλάζουν τα κουστούμια και τις μάσκες τους. Το κοίλο, ήταν ο αμφιθεατρικός χώρος γύρω από την ορχήστρα όπου κάθονταν οι θεατές και αποτελούταν από ειδώλια, σκάλες και διαζώματα.

4. Οι μάσκες χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στο αρχαίο ελληνικό θέατρο

Οι μάσκες του δράματος, που σήμερα συμβολίζουν το θέατρο, κατάγονται από την Αρχαία Ελλάδα. Αυτές οι δύο μάσκες αντιπροσωπεύουν την κωμωδία και την τραγωδία, και ονομάζονταν η μία Θάλεια, η μούσα της κωμωδίας και ή άλλη Μελπομένη, η μούσα της τραγωδίας. Οι μάσκες βοηθούσαν τους ηθοποιούς να υπερτονίσουν τα συναισθήματα και τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους.

5. Η χορωδία αποτελούσε βασικό και αναπόσπαστο κομμάτι των πρώτων παραστάσεων

Στα πρώτα χρόνια του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, η χορωδία αποτελούσε ένα απαραίτητο κομμάτι της παράστασης. Τα μέλη της χορωδίας ντύνονταν με υπερβολικά επιδεικτικές στολές, για να τραβούν την προσοχή, και πέρα από τη μουσική, πολλές φορές εξηγούσαν, έδιναν πληροφορίες για την πλοκή, ή εξέφραζαν τα συναισθήματα και τις σκέψεις των χαρακτήρων την κάθε δεδομένη στιγμή. Βέβαια, μετά τον 5^ο αιώνα π.Χ., η χορωδία σταμάτησε να θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι των παραστάσεων.

6. Η αναπαράσταση θανάτων δεν επιτρεπόταν στο αρχαίο ελληνικό θέατρο

Οι ελληνικές τραγωδίες, πολλές φορές έφερναν μεγάλα ηθικά ερωτήματα και διλήμματα στην επιφάνεια. Μάλιστα, οι πλοκές, κατά μεγάλο ποσοστό ήταν εμπνευσμένες από την ελληνική μυθολογία, αλλά υπήρχαν πολλοί περιορισμοί στο τι μπορούσε να ανέβει στη σκηνή. Για παράδειγμα, δεν επιτρεπόταν η απεικόνιση της βίας και του θανάτου. Οι χαρακτήρες πέθαιναν πάντα εκτός σκηνικού, στο παρασκήνιο, και ακουγόταν μόνο ο ήχος της φωνής τους.